[Przedpremierowo] Intuicja - Amy A. Bartol

Tytuł: Intuicja

Autor: Amy A. Bartol

Wydawnictwo: Wydawnictwo Akurat

Ilość stron: 525

Moja opinia: 9/10

|Recenzja pierwszej części|

„Nieuniknione” jak już wiecie – bardzo mi się spodobało. Praktycznie od razu po skończeniu pierwszej części, zaczęłam drugą - „Intuicję”. Jakie są moje wrażenia po skończeniu? Postaram się to wszystko dobrze opisać :D

„Wiem, że jeśli się nie opanuję, zaraz wyskoczą mi skrzydła, polecę do przodu i wycisnę pocałunek na kierownicy”

Po dramatycznych wydarzeniach z 7-eleven Anioły, a w szczególności Reed, starają się zapewnić Evie maksymalną ochronę. Dziewczyna nie może nawet wyjść z domu sama. A Evie? Nie powiem, że zachowywała się jakby nic się nie stało, ale tez nie miała żadnego tzw. stresu pourazowego. Owszem, całe to wydarzenie odcisnęło na niej swoje piętno, ale nie tak mocno, jak np. w przypadku Feyry (seria Dwór cierni i róż). Tak jak mówiłam – Evie, ale też Russell są chronieni na tyle, na ile ich przyjaciół stać. Jak się jednak okazuje – najciemniej pod latarnią.

Często spotykamy się z syndromem drugiej gorszej części. W moim przekonaniu, Amy to ominęła szerokim łukiem. Intuicja bardzo mi się podobała, mimo że chwilkę to trwało, zanim akcja się rozkręciła. A jak już się rozpędziła, to co rusz coś się działo. Szczerze, to nie potrafię stwierdzić, która część podobała mi się bardziej. Obie chyba tak po równo.

„Mrużę oczy i z gniewną miną prowokująco przybliżam twarz do jej twarzy. Zrobię jej takiego Bruce'a Lee, że poleci jak długa z tej platformy.”

Co prawda, Evie nie zawsze podejmowała słuszne decyzje, ale hej... w innym wypadku nie byłoby tak ciekawie. W Intuicji poznajemy nowych bohaterów, a także inny „gatunek” - Gankanagów.

Finna polubiłam, ale Brennus mnie niesamowicie wkurzał. Ale ja rzadko kiedy lubię czarne charaktery więc... :P

Na początku bałam się trochę, że Amy pokusi się o trójkącik. Ale nie, fabuła jest tak poprowadzona, że nie rzuca się on w oczy. I jest to ode mnie plus dla niej, bo raczej nie chciałoby mi się czytać ciągłych wywodów naszego pół Aniołka, odnośnie tego, czy być z Reedem, czy Russellem.

Nawet nie wiecie, jak ciężko jest mi napisać ta recenzję. Musze się bardzo pilnować, żeby Wam nie zdradzić żadnej ważnej informacji ;P

„Srebrnowłosy patrzy na mnie, jakby mnie opętało, ale ja czuję w sobie coraz więcej motylków, więc za bardzo się nim nie przejmuję.”

Seria Przeczucia trafia do grona moich ulubionych :D Nie tylko dlatego, że uwielbiam motyw Aniołów. Chodzi mi o całokształt. Bardzo ciekawa fabuła, cudowni bohaterowie – no ej, jak można nie polubić Zefira, czy Russella :D Albo Buns i Brownie? :D O Reedzie już nawet nie mówię <3 Nawet Evie, mimo jej pewnej decyzji, bardzo lubię :D A także wartka akcja – co chwilę coś się dzieje, są nieprzewidywane zwroty akcji... Niejednokrotnie starałam się czytać szybciej, żeby się dowiedzieć co dalej.

Oprawa graficzna tej książki jest.... bardzo dobra. Nie powiem, żebym szalała na punkcie okładki, bo ta z pierwszej części jak dla mnie była o wiele lepsza, ale większa czcionka, naprawdę ułatwia czytanie i sprawia, że czyta się o wiele szybciej.

Jeśli przeczytaliście Nieuniknione i się wahacie, czy sięgnąć po Intucję... Jak dla mnie, nie ma co się zastanawiać ;* Tylko brać i czytać :D Mnie teraz pozostaje wierzyć, że kolejna część zostanie wydana jak najszybciej, bo już tęsknię za Evie, Reedem i resztą Aniołów :D

Premiera już 8 marca :D

Za przedpremierowy egzemplarz bardzo dziękuję:

Pozdrawiam! ;*

Ps. Przypominam, że na moim Instagramie można wygrać egzemplarz pierwszej części ;*