Lila i Ethan. Nie kuś mnie - Jessica Sorrensen | Recenzja

Tytuł: „Lila i Ethan. Nie kuś mnie”

Autor: Jessica Sorrensen

Wydawnictwo: Zysk i S-ka

Ilość stron: 375

Moja opinia: 7/10

Jessica Sorrensen, to jedna z tych autorek, które piszą bardzo lekko, ciekawie, a w swoje książki przeplatają różne ważne tematy. Serię o Callie i Kaydenie wprost uwielbiam, historia Elli i Michy też mi się spodobała, więc byłam zachwycona, kiedy dowiedziałam się, że wydawnictwo wydaje tom o Lili i Ethanie – przyjaciołach Elli i Michy. Jednakże... jak ta książka ma się do swoich poprzedniczek?

„To zdumiewające, jak piękna potrafi być jedna chwila z twojego życia.”

Lila i Ethan są tylko przyjaciółmi. Zbyt cenna jest dla nich ich relacja, aby mieli ryzykować cokolwiek więcej. On umawia się z wieloma dziewczynami, a ona – ma wielu facetów. Łączy ich po prostu przyjaźń, mogą na sobie wzajemnie polegać, wysłuchują się i pomagają sobie, gdy zajdzie taka potrzeba. Wydawałoby się więc, że nie mają przed sobą żadnych tajemnic. No niestety, tutaj wychodzi na jaw to, jak dobrze człowiek potrafi ukrywać swoją mroczniejszą stronę, swoje słabości.

Ethan Gregory to jeden z tych chłopaków, których można by nazwać ideałem! No bo hej, z wyglądu można go odebrać, jako twardziela, buntownika – umięśniony, wytatuowany, po prostu zahartowany życiem, a tak naprawdę to słodki, uroczy, miły i troskliwy facet i... no mogę wymieniać i wymieniać. Ale żeby nie było.... sprawia on wrażenie realnego. Ma swoje wady, zalety, pasje. Mógłby mieć każdą dziewczynę, a mimo to, wyznaje niepisaną zasadę – zero związków. To, że tak się boi zaangażować, ma swoje korzenie w dzieciństwie, w tym, co obserwował dorastając.

„[...] Nosi za mnie torby z zakupami, z czego potajemnie się śmieję.[...] 

- Dobrze, ale możesz się pospieszyć? Muszę zając się kilkoma rzeczami. […] 

- Jakimi? 

Wzrusza ramionami. 

- Wszystkim, oprócz zakupów.”

 

Lila pochodzi z bardzo bogatego, ale nieidealnego domu. To, co ona przeszła w dzieciństwie jest dla mnie po prostu chore... Nawet nie umiem sobie tego wyobrazić... Zero wsparcia, zero miłości i poczucia, że jest się kochaną... Liczy się tylko klasa, pieniądze, piękny wygląd i dobre imię. W ogóle jej się nie dziwię, że w końcu wybuchła, nie wytrzymała i spróbowała się zbuntować. Mogła to trochę inaczej rozegrać, ale no co można wymagać po, jeszcze, dziecku? Kilka niezbyt mądrych decyzji, potrafi ciągnąć się za człowiekiem jeszcze przez lata.

Wspomniałam wcześniej, że Lila i Ethan są przyjaciółmi, wspierają się i mogą na siebie liczyć. Pod tym względem Ethanowi należą się ogromne prawa – kiedy Lila zaliczyła większe życiowe potknięcie, on się starał ze wszelkich sił, aby jej pomóc. Jednak... wiecie co rzuciło mi się w oczy? Znaczy no, ja się na tym nie znam, bo nie miałam z takim czymś nigdy kontaktu (i obym nigdy nie miała), ale wydaje mi się, że Lili udało się aż za szybko się podnieść, zważywszy na to, ile to trwało lat...

„Doskonałość nie istnieje. Autentyczność tak.”

Jessica Sorrensen, jak w każdej swojej książce, porusza pewne ważne tematy – dotyczące związków, rodziny, używek. Jednak jak poprzednie historie czytało mi się naprawdę przyjemne, były bardzo ciekawe, tak ta wydała mi się taka... nijaka. Momentami wręcz nudna. Akcja rozwija się powolutku, zabrakło tego stopniowo wzrastającego napięcia. Bohaterowie czasami podejmowali nieco głupie decyzje, a na to co mówili, czy robili nieraz przewracałam oczami. Ciekawie natomiast wyszedł autorce watek Lili i Ethana – powolne odkrywanie samych siebie, zwalczanie swoich demonów oraz zacieranie się granicy pomiędzy przyjaźnią, a miłością. Ten wątek był poprowadzony tak subtelnie i to mi się w nim podobało.

Nie twierdze, że ta książka była zła – bo nie była. Ja akurat nastawiałam się na coś o wiele lepszego i stąd moje niezadowolenie. Jednak jeśli szukacie niezobowiązującej historii, przy której będziecie mogli po prostu odpocząć – to może być dobry wybór.

„[...] czasem nie możesz sprawić, by coś się przydarzyło, nawet jeśli tego chcesz. Nie możesz zmienić wszystkiego ani zmusić ludzi, by zrobili coś, czego nie chcą albo nie mogą.”

Za możliwość przeczytania bardzo dziękuję:

Do następnego!