Słuchaj swojego serca - Kasie West | Recenzja

Tytuł: „Słuchaj swojego serca”

Autor: Kasie West

Przekład: Jarosław Irzykowski

Wydawnictwo: Feeria Young

Ilość stron: 372

Moja opinia: 7/10

Kasie West to jedna z bardziej popularnych autorek książek młodzieżowych i w sumie przyznam, że jeśli o mnie chodzi, to ten szum wokół niej jest jak najbardziej słuszny. Ostatnio swoją premierę miało „Słuchaj swojego serca” i to z recenzją tej książki dziś do was przychodzę. Czy mi się podobała? Tak! Ale niestety nie została moją ulubioną – to miejsce nadal zajmuje „Chłopak z innej bajki” - jakoś tak mam sentyment do tej historii i bardzo mnie ona wciągnęła. Ale wróćmy do tematu – zapraszam na recenzję ;)

„Zastanawiałam się, czy w życiu chodzi o mierzenie się z lękami. O to, że czasem my jesteśmy górą, a kiedy indziej one.”

Główną bohaterką jest Kate Bailey – nieśmiała dziewczyna, która wprost kocha jezioro i nie wyobraża sobie bez niego życia. Nie jest zbyt towarzyska, woli samotność, ma zaufaną przyjaciółkę Alanę. To właśnie ona wciąga Kate na lekcje podcastów, co doprowadza do tego, że Kate ma udzielać porad, prowadzić podcast. A że ona nie lubi ludzi, to może być ciekawie...

Kasie West w swoich historiach stara się nie tylko poruszać różne ważne tematy, ale też umieszcza ciekawe tła do wydarzeń. W tym przypadku mamy do czynienia z podcastami. Bez bicia przyznam, że wcześniej nawet nie wiedziałam, że coś takiego jest. Znaczy... coś tam wiedziałam, ale nie znałam nazwy ;P Jak dla mnie był to świetny pomysł i bardzo miła odmiana, szczególnie, że Kasie faktycznie rozwinęła ten temat, poświęciła podcastowi dość sporą część fabuły, co naprawdę mi się spodobało! Teoretycznie mogą pojawić się myśli typu „co może być ciekawego w szkolnych pogadankach na antenie”, więc od razu – może być i to całkiem dużo! Wręcz mogę stwierdzić, że część akcji działa się właśnie w czasie trwania audycji, to wtedy niektóre rzeczy się wyjaśniały. To nie było wzięte znikąd, byleby było, a zwyczajnie autorka rozwinęła temat i jak na mój gust zdecydowanie wykorzystała jego potencjał!

„Ludzie po prostu szukają zrozumienia i rozwiązań.”

To może kilka zdań o bohaterach? Postać Kate już Wam nieco nakreśliłam w drugim akapicie – przyznam, że trochę odnalazłam w niej siebie - nieśmiałą dziewczynę, która często woli samotność od towarzystwa, ale jednocześnie lubi być wśród przyjaciół. Nie jest nieomylna, czasem popełnia błędy, ale stara się i to jest ważne. To po prostu postać z krwi i kości, postać, z którą niejedna młoda osoba mogłaby się utożsamić. I tu brawa dla Kasie, bo wykreowała dobrych i prawdziwych bohaterów, takich, którzy faktycznie mogliby istnieć. Bo tak samo jest chociażby z postacią Diega, Alany, czy Franka.

Na temat stylu raczej nie muszę się rozpisywać, bo wystarczy jeśli powiem, że jest on naprawdę lekki i strasznie szybko się dzięki niemu czyta tę książkę. Wciąga niemalże od razu, cały czas jest spokojnie, ale nie nudno – ciekawie. A mimo wszystko podczas gdy „Chłopaka z sąsiedztwa” i „Chłopaka z innej bajki” pochłonęłam każdego w jeden, niecały nawet, dzień, tak „Słuchaj swego serca” czytałam bodajże trzy dni. Nie mam pojęcia dlaczego, bo podobała mi się ta książka. Nie wiem, ja czasem mam wrażenie, że mimo iż nadal bardzo lubię po młodzieżówki sięgać, to jednak nie czerpię z nich już takiej radości, jak kilka miesięcy temu... Starzeję się? Xd A może to tylko chwilowe? Nie wiem, nie mam pojęcia, ale nie zamierzam z nich na razie rezygnować, bo czasem takie leciutkie, a zarazem mądre historie są naprawdę potrzebne.

„Czasem ścieżka najmniejszego oporu nie musi być tą najwłaściwszą.”

Kończąc powoli – czy polecam? Tak, oczywiście, że tak! „Słuchaj swojego serca” to ciekawa i wciągająca opowieść o przyjaźni, o miłości, o wybaczaniu. O pokonywaniu własnych barier, strachów. Czasem na pierwszy rzut oka coś jest zupełnie inne niż rzeczywistości, czasem zbyt łatwo oceniamy człowieka nawet go porządnie nie znając. Według mnie warto. Warto po nią sięgnąć i samemu poznać tę historię ;)

„To miłość wprawia w ruch ten świat. Ona zawsze będzie ważna.”

Za możliwość przeczytania bardzo dziękuję:

Do następnego!