[Premierowo] Zanim zostaliśmy nieznajomymi - Renee Carlino | Recenzja

Tytuł: „Zanim zostaliśmy nieznajomymi”

Autor: Renee Carlino

Wydawnictwo: Otwarte

Ilość stron: 320

Moja opinia: 10/10

„Zanim zostaliśmy nieznajomymi” to jedna z tych książek, które zapragnęłam przeczytać po pierwszym, pobieżnym na dodatek, zapoznaniu się z opisem! Odkąd tylko ją zobaczyłam wiedziałam, że to jest to, że ta historia przypadnie mi do gustu. Co więcej, opis nieco przypominał mi „Światło, które utraciliśmy”, które uwielbiam i to tylko podsycało moja ciekawość.

„Nie da się odtworzyć pierwszego razu, kiedy obiecujemy komuś miłość, ani tego, jak pierwszy raz sami czujemy się przez kogoś kochani.”

Matt i Grace, fotograf i wiolonczelistka, swego czasu na studiach byli nierozłączni, spędzali ze sobą każdą wolną chwilę, razem poznawali Nowy Jork. Teraz, piętnaście lat później są... w pewnym sensie nieznajomymi. Po raz pierwszy od tych kilkunastu lat spotykają się na dworcu i wspomnienia wracają. Co takiego się stało, że tych dwoje się rozeszło, że stracili kontakt? A miało być przecież tak pięknie...

Spodobał mi się pomysł, w jaki autorka postanowiła poprowadzić fabułę. Teraźniejszość, przeszłość, teraźniejszość. Na początku poznajemy ich dorosłe wersje, aby po chwili przenieść się piętnaście lat wstecz i prześledzić ich studencki romans. Ich wzloty, upadki, piękne chwile. Początkowo nie potrafiłam zrozumieć co takiego mogło się wydarzyć, lecz z każdą stroną coraz bardziej przybliżamy się do poznania prawdy. Bardzo się cieszę, że Renee pokazała nam, jak zrodziła się przyjaźń, a później miłość między naszymi bohaterami, co więcej, w ogóle nie odczułam tego, że to było w latach dziewięćdziesiątych. Nie będę przesadzać, jeśli powiem, że ich historię, zarówno tą, która była, jak i ta, która rozgrywała się w teraźniejszości – śledziłam z zapartym tchem.

„Świat nie jest czarno-biały, choć kiedy jesteśmy młodzi, często nam się tak wydaje.”

Zarówno Grace, jak i Matt to świetnie wykreowane postacie, sprawiają wrażenie takich, którzy naprawdę mogliby istnieć. Oboje mają marzenia, mają pasje i właśnie wokół ich pasji w sporym stopniu kręci się fabuła. Lubię, kiedy autorzy nadają swoim bohaterom tej namiastki prawdziwości, poprzez danie im pasji, której poświęcaliby się bez reszty. Przecież to coś naprawdę ważnego i warto to rozwijać. Polubiłam tę dwójkę, ich podejście do życia, po prostu ich. I te młodsze wersje ledwie po dwudziestce, ale również te starsze, już po trzydziestce.

Bardzo szybko czytało mi się tę książkę, wciągnęła mnie już od pierwszych stron i ciężko mi było odłożyć. Naprawdę wczułam się w historię miłości Matta i Grace i chciałam więcej i więcej. Dodatkowo sprawę ułatwiał fakt, że Renee Carlino dysponuje lekkim stylem pisania, takim, jaki ja najbardziej lubię! Strony same się zmniejszały ;P

„Zanim wzbijesz się w przestworza, musisz nauczyć się latać.”

Jednak żeby nie było tak cudownie, mam malutkie ale. W pewnym momencie dowiadujemy się dość... ciekawej rzeczy, która u mnie spowodowała czysty szok, znaczy no dobra, przewinęło mi się to przez myśl, ale i tak byłam zaskoczona. Ale również podeszłam do tego nieco sceptycznie, było to dla mnie nieco dziwne, cały ten watek dało by się wyjaśnić bez problemu z nieco innej strony. W sumie to takich wątków wyłapałam nawet dwa. Przyłapałam się wtedy na myślach, że „przecież on/ona mogła to zrobić tak, czy tak i byłoby rozwiązanie”. Także no, autorka miała świetny pomysł z takim pokierowaniem spraw (tak to okrężnie nazywam, ponieważ naprawdę zepsułoby wam to lekturę, gdybym się zdradziła o co mi konkretnie chodzi ;P), ale szło to nieco bardziej doprecyzować.

„Zanim zostaliśmy nieznajomymi”, nawet pomimo tej drobnej wady, jest piękną historią o miłości, którą spokojnie można pochłonąć w jeden dzień. Mnie się ta książka bardzo spodobała, właśnie takie uwielbiam i ma ona szanse stać się jedną z lepszych książek, które przeczytałam w 2018 roku. Zdradzę jeszcze coś – poleciały łzy. Łzy wzruszenia, które u mnie są rzadkością! ;P Jeśli tak jak ja kochacie takie historie, to ZZN jest dla Was! Ja jestem zachwycona i z czystym sercem polecam! :D

„”Teraźniejszość należy do nas. To, co w tym momencie, to, co tu i teraz, ta chwila, po której przychodzi następna, istnieją po top, aby czerpać z nich pełnymi garściami. To jedyne, co wszechświat ma nam do zaoferowania za darmo. Przeszłość wymknęła nam się z rąk, przyszłość zaś to mrzonka, w której nic nie jest pewne.”

Za możliwość przeczytania serdecznie dziękuję:

Do następnego!