Mój zawodnik - K.Bromberg | Recenzja

Tytuł: „Mój zawodnik”

Autor: K.Bromberg

Przekład: Marcin Machnik

Wydawnictwo: Editiored

Ilość stron: 294

Moja opinia: 7/10

Poprzednia książka K.Bromberg, którą czytałam - „Sweet cheeks”, podobała mi się, ale bez większego szału. Postanowiłam dać autorce drugą szansę przy okazji „Mojego zawodnika” tym bardziej, że opis mnie bardzo zaintrygował! Lubię sportowe klimaty w książkach, więc chciałam zobaczyć, jak Bromberg poradzi sobie z tym tematem, choć jednocześnie nieco się obawiałam, czy będzie lepiej, czy będzie to kolejny do bólu schematyczny romans, a może coś z nutą nowości? Po części moje obawy były słuszne, ale nie do końca – o tym już niżej ;)

„Najgorsze we wmawianiu sobie kłamstw jest to, że znasz prawdę.”

Easton Wylder to gwiazda baseballu, tyle że od kilku miesięcy nie może grać, bo widnieje na liście kontuzjowanych po pewnym niefortunnym meczu, na którym nabawił się kontuzji. Po kilku terapeutach i braku upragnionych rezultatów przychodzi czas na najlepszego z najlepszych – Doktora Daltona. Ale ku zdziwieniu Eastona, który spodziewał się dorosłego faceta, przychodzi do niego młoda dziewczyna – córka doktora, która również jest fizjoterapeutką. Trzeba przyznać, że ich pierwsze spotkanie jest dość... zabawne przez to, za kogo on ją wziął ;P Reszty już chyba nie muszę wyjaśniać, myślę, że każdy już się domyślił, w jakim kierunku potoczy się fabuła.

Easton to taki typowy bohater romansów, młody, przystojny, umięśniony, nie narzeka na brak powodzenia u płci pięknej. Ale mimo powtarzalności cech, bardzo go polubiłam, pod tą przykrywką przystojnego gracza, kryje się nieco stłamszony przez ojca chłopiec, który pragnie miłości rodzica. Nawet, jeśli ma te dwadzieścia parę lat.

„Czysty umysł. Twarde serce.”

Scout, czyli innymi słowy córka doktora Daltona, fizjoterapeutka Eastona, chce zdobyć kontrakt z jedyną drużyną, z którą jej ojciec jeszcze go nie miał – właśnie z drużyną, w której gra Easton. Przyświeca jej ten jeden cel – uleczyć ramię wyżej wymienionego gracza i zdobyć kontrakt, nie planuje po drodze żadnych romansów, wręcz nie powinny one mieć miejsce. Hm... zadziwiająco szybko się złamała ;) Ogólnie to zauważyłam, że kiedyś był trend na szare myszki, a teraz pojawia się typ twardej dziewczyny, która potrafi dyrygować chłopakami, która potrafi dać sobie radę sama. Taka właśnie jest Scout, a jednocześnie mimo tej siły, kryje w sobie dużo bólu.

„Mój zawodnik” wydaje się być schematyczną książką... i w zasadzie można powiedzieć, że taką jest. ALE. Nie do końca. Autorka powiela wiele schematów, ale zadbała o to, by pojawiły się niecodzienne kwestie, jakieś urozmaicenia, które sprawiły, że ta nutka niepewności jednak została. Przede wszystkim – sam pomysł z kontuzją i rolą fizjoterapeutki, ona nie jest tylko kolejną dziewczyną, na której widok Eastonowi zaświeciły się oczka, ale też ma swoje większe pięć minut w zakończeniu. I to jest kolejna rzecz, bo końcówka była jednym wielkim... „CO?!”. Skończyłam czytać i przez chwilę rozkminiałam co tu się właśnie stało, a następnie przeszło to w myśl – potrzebuję drugiej części! Na już, na teraz, na wczoraj! Poważnie, nie umiem się doczekać kontynuacji, bo strasznie chcę wiedzieć, o co tu chodzi, co się stanie dalej!

„Nie lubię grać według zasad. Kontrakt jest interesem, Scout. Ale to? Ty i ja? To przyjemność.”

Ogólnie to akcja wciąga już od początku i mimo schematyczności pewnych wydarzeń, ta książka mnie dość porządnie wciągnęła. K.Bromberg ma taki w porządku styl, może nie jakiś niewiarygodnie lekki, ale dobrze się go czyta, co jest kolejnym plusem. „Mój zawodnik” nie jest grubą książką, nie ma nawet trzystu stron, więc jest to lektura na jeden dzień. Ot, dla odstresowania, dla samej przyjemności będzie idealny! Tylko uprzedzam, będziecie chcieli drugi tom ;)

Za możliwość przeczytania bardzo dziękuję:

Do następnego!