Lato Eden - Liz Flanagan | Recenzja

Tytuł: „Lato Eden”

Autor: Liz Flanagan

Wydawnictwo: Wydawnictwo IUVI

Ilość stron: 306

Moja opinia: 8/10

„Lato Eden” zapragnęłam przeczytać po samym przeczytaniu zapowiedzi. Okay... Nie ukrywam, że ta okładka tez zrobiła swoje ;) Może i jest bardzo podobna okładki innej, ale dzięki kilku detalom – nie taka sama. Czy moje przeczucie dotyczące tej książki okazało się słuszne? W dużej mierze tak, ale aby poznać moje dłuższe zdanie – zapraszam do lektury ;)

Jess jak co dzień idzie do szkoły. Jednak po wejściu do budynku zaczynają się dziwne spojrzenia i ukradkowe szepty. Na dodatek w szkole nie ma jej przyjaciółki Eden, a podczas drogi do liceum, mijała zapłakaną matkę Eden. Jess zostaje wezwana do dyrektorki i tam poznaje prawdę – Eden zniknęła.

„Pomogę jej przez to przejść. Ocalę życie Eden, tak jak ona ocaliła moje. Nic innego się nie liczy. Ani szkoła, ani egzaminy, ani rodzice, praca też nie. To będzie lato Eden.”

Nikt nie ma pojęcia gdzie jest, co się z nią stało. W głowie pojawiają się czarne myśli – a może jej się coś stało? Tym bardziej, że Eden, mimo upływu kilku miesięcy, nadal zmaga się ze śmiercią bliskiej osoby. Jess wie, że każda minuta jest cenna, obawia się, że każda kolejna minuta to mniejsze szanse na znalezienie przyjaciółki.

Razem z Jess wyruszamy na poszukiwania zaginionej dziewczyny. Opisy wydarzeń z teraźniejszości, przeplatają się ze wspomnieniami bohaterki. Poznajemy ich historię, przygody, a także przebieg zdarzenia, które przytrafiło się Jess. Pod tym względem, było to bardzo ciekawie opracowane. Nie czytamy całą książkę tylko o tym, jak przyjaciółka szuka przyjaciółki, ale też w interesujący sposób odkrywamy ich przeszłość.

„- Jesteś szklanką wody, Jess.

- Niby czemu? Że naturalna, tania i dostępna na co dzień – zażartowałam […]
- Nie, nie mogłabym długo bez niej żyć.”

W „Lecie Eden” bardzo mi się podobało przedstawienie przyjaźni obu dziewczyn, stanowi ona główny wątek historii. Jess podczas poszukiwań wspomina swoją przyjaciółkę, przypomina sobie te radosne, ale i te smutne chwile z nią. Z pomocą tego, co o niej wie, stara się przewidzieć, gdzie szukać Eden. Dowiaduje się też, że Eden nie zawsze była z nią szczera... nie, może inaczej – że Eden nie mówiła jej wszystkiego.

Jednakże doszukałam się pewnego minusika... Eden i Jess mają 15 lat, ale ich zachowanie wcale na to nie wskazuje. Ja im dawałam około siedemnastu... Okay, chodzą do liceum, jednak wydawało mi się, że są one trochę zbyt poważne, jak na swój wiek. Nie wiem, czy tylko ja na to zwróciłam uwagę, może Wam to nie przeszkadzało, ale mi trochę tak...

„A ja dryfuję sama, staram się przypodobać ludziom, ale to tak, jakbym była cieniem. ”

Cała fabuła rozgrywa się w ciągu tego jednego dnia. Czy Eden została odnaleziona? Żywa? Czy martwa? O nie, zakończenia nie zdradzę ;) I niech Was nie zmylą pozory. Jedna doba, poszukiwania... Wydaje się, że to zwyczajna młodzieżówka. Otóż nie, w tej swojej prostocie, „Lato Eden” jest przepiękną historią o sile przyjaźni, porusza kilka ważnych tematów, jak np. śmierć bliskiej osoby. Nie jest to ciężka lektura, wręcz przeciwnie – jest ona bardzo lekka i przyjemna, idealna na te ciepłe majowe dni. Ja ja przeczytałam w niecałe półtorej dnia, ale jeśli bym miała cały dzień na czytanie – spokojnie bym ją machnęła szybciej ;)

Za egzemplarz do recenzji bardzo dziękuję: 

Pozdrawiam!