O wiele więcej - Kim Holden | Recenzja

Tytuł: „O wiele więcej”

Autor: Kim Holden

Wydawnictwo: Wydawnictwo Filia

Ilość stron: 404

Moja opinia: 10/10

Kim Holden pokochałam za „Promyczka” i „Gus'a”, toteż gdy dowiedziałam się, że ma wyjść „O wiele więcej” zapragnęłam to przeczytać nawet bez czytania opisu fabuły. Zamówiłam już w dzień premiery, ale ciągle odkładałam przeczytanie, bo zawsze coś innego... Ale teraz stwierdziłam, że skoro Targi w Warszawie i w ogóle, to wypadałoby to w końcu przeczytać :D Więc dwa dni i przeczytane, a Kim uwielbiam jeszcze mocniej :D

Jak poprzednie dwie książki były skierowane bardziej dla młodzieży, bo opowiadały o nich, tak „O wiele więcej” jest bardziej dla starszych, ponieważ bohaterowie są starsi, po trzydziestce. Ale oczywiście nie znaczy to, że młodszym czytelnikom się nie spodoba (cóż... ja sama należę do grana tych młodszych ;P)

„Nie pozwól, by rządził tobą strach.”

Seamus jest trzydziestokilkuletnim facetem, ojcem i byłym mężem Mirandy. Jak dla mnie jest on również ideałem mężczyzny. Miły, troskliwy, czuły, kochający i wiele więcej pozytywnych cech. Można by powiedzieć, że jest wyidealizowany. Nie do końca, gdyż Seamus choruje...

Przez kilkanaście lat był on mężem Mirandy, mają trójkę uroczych dzieciaków. Ich małżeństwo nie było jednak idealne, wręcz pokuszę się o stwierdzenie, że było ono co najmniej dziwne, toksyczne... Seamus jest zbyt dobry na tą kobietę... Na początku miałam wręcz ochotę wejść do książki i porządnie ją trzepnąć. No kurde, jak tak można?! Miranda wkurzała mnie niesamowicie. Niby potem stara się zmienić, ale początkowy niesmak pozostaje...

„Każdy dzień jest nową szansą.”

Kim Holden nie byłaby sobą, gdyby nie napisała historii z przesłaniem. Może i Miranda była irytująca (i czasami miałam ochotę rzucić książką o ścianę przez nią xd) to jednak „O wiele więcej” jest naprawdę warte przeczytania. Autorka pokazuje, że miłość jest najważniejsza, gdy ona jest, wszystko inne nie ma znaczenia,wszystko da się znieść. Los nie zawsze jest dla człowieka łaskawy, ale mając u boku kogoś, kto nas kocha, obojętnie czy to mama, tata, mąż, dziewczyna, chłopak – wszystko prędzej, czy później się ułoży. Udowadnia też, że nigdy, przenigdy nie należy się poddawać. Choćby i sytuacja wyglądała beznadziejnie – trzeba wierzyć, walczyć i nie przestawać. Bo jeśli czegoś bardzo chcemy i robimy wszystko, aby to osiągnąć – to w końcu powinno się udać.

„Nikt z nas nie jest doskonały. Pamiętaj o tym.”

 

Co tu dużo gadać – Kim po raz trzeci zachwyca i nie zawodzi. „O wiele więcej” było cudowne. O wiele więcej niż cudowne. Powiedziałabym też, że daje nadzieję. Nadzieję, że wszystko będzie dobrze. Jedno muszę tylko zarzucić – przez Kim chciałabym takiego chłopaka jakim jest Seamus xd

O tej książce nieprędko zapomnę i myślę, że jeszcze kiedyś ja przeczytam. Na razie jednak mogę wam powiedzieć, że warto, a nawet trzeba to przeczytać. Ja ze swojej strony daję dziesiątkę i czekam na czwartą książkę tej autorki ;)

„Miłość to dziwna sprawa. Pojawia się znikąd. Nie ma w niej logiki. Nie da się jej zmierzyć. To mieszanka uczuć i pasji, połączenie niebezpieczne, podsycająca miłość... ale również nienawiść.” 

Pozdrawiam!