[Przedpremierowo] Ogród małych kroków - Abbi Waxman | Recenzja

Tytuł: „Ogród małych kroków”
Autor: Abbi Waxman
Wydawnictwo: Wydawnictwo Otwarte

Ilość stron: 366

Moja opinia: 8,5/10

Czytaliście kiedyś taką książkę, po której skończeniu nasunęła wam się jedna jej cecha – urocza. Ja tak właśnie miałam z „Ogrodem małych kroków” i ta moja pierwsza myśl, według mnie najlepiej opisuje ta książkę.

„Czym jest życie, bez odrobiny ryzyka?”

Trzy lata temu Lily została wdową, jej mąż zginął w wypadku i zostawił ją samą z dwoma córkami. Jak mówi stare przysłowie – czas leczy rany, więc Lillian już po części pogodziła się ze stratą, jednak nadal wiele rzeczy, czynności przypomina jej Dana. Bohaterka już od dobrych kilku lat pracuje w wydawnictwie, jako ilustratorka. Ostatnio dostała zlecenie, aby zilustrować książkę o ogrodnictwie, a żeby lepiej potrafiło to zrobić – firma wysyła ją na kurs ogrodnictwa. Lily zaczyna uczęszczać na owy kurs razem z siostrą i córeczkami. Mogłoby się wydawać, że będzie to zajęcie bardzo nudne, ale dziewczyny szybko przekonują się, że to nie takie złe. Tym bardziej, że w ich grupie są bardzo mili ludzie, z którymi szybko znajdują wspólny język. A do tego Lily najwyraźniej wpadła w oko prowadzącemu kursu. Czy z wzajemnością? A jeśli tak, to czy żałoba Lillian pozwoli jej otworzyć serce przed innym?

„Kolejny poniedziałek. Nadchodziły z irytującą regularnością i żaden nie okazywał się łatwiejszy niż poprzednie. A może byśmy choć raz zaczęli tydzień od wtorku?”

Abbi Waxman na motywach ogrodnictwa, stworzyła ciepłą, uroczą i bardzo pozytywną historię. Całość nie opiera się tylko i wyłącznie na spotkaniach kursu. Poznajemy bliżej siostrę Lily, jej zmarłego męża, szwagierkę. W „Ogrodzie małych kroków” jesteśmy nie tylko świadkami tego, jak pięknie uczestnikom rosną rośliny. Jesteśmy też świadkami nowych miłości, rodzącej się przyjaźni, czy nabierania do siebie zaufania. Czytając ją miałam wrażenie, jakbym była bliżej natury, bo to ona odgrywa znaczną rolę w tej historii. Ta książka wydaje się być taka prosta, zwyczajna, niczym się nie wyróżniająca. Owszem, może i nie znalazłam w niej za bardzo jakiegoś bardzo mocnego przesłania... ale pokazuje różne wartości.

„Życie jest zbyt krótkie, żeby spędzać je wyłącznie we własnej głowie.”

Sama Lily jest kobietą po trzydziestce, która nadal zbiera się jeszcze po śmierci ukochanego, pracuje i utrzymuje rodzinę, ale też jest kochającą mamą dwóch cudownych dziewczynek – Annabel i Clary. Te dzieciaki, plus Bash nadają tej książce takiej... jakby to określić... lekkości, świeżości. Jak to dzieci – zadają kłopotliwe pytania, kłócą się, ale są takie kochane. Podobało mi się to, że dorośli nakłaniali ich do zabawy na dworze, przyjemnie się czytało, jak oni rozmawiali na świeżym powietrzu, a dzieci biegały dookoła nich i się bawiły. Taka zwyczajna rzecz, a w dzisiejszych czasach już nie taka często spotykana.

„Kiedy zapraszasz na kolację wilka, dobrze mieć na podorędziu kilka owieczek naraz, jest wtedy szansa, że jedna lub dwie ujdą z życiem.”

„Ogród małych kroków” to bardzo przyjemna książka, która z jednej strony jest lekka, ale z drugiej porusza kilka ważniejszych tematów. Wydawnictwo podjęło dobra decyzję, postanawiając wydać ją teraz. Bo na te ciepłe dni, takie połączenie jak ta powieść, coś orzeźwiającego do picia i jakiś wygodny kącik na dworze, leżak, hamak, czy coś w tym stylu, będzie wprost idealne :D

Za możliwość przeczytania bardzo dziękuję:

Pozdrawiam!