[Przedpremierowo] Bez lęku - Mia Sheridan | Recenzja

Tytuł: „Bez lęku”

Autor: Mia Sheridan

Przekład: Aleksandra Żak

Wydawnictwo: Otwarte

Ilość stron: 315

Moja opinia: 7/10

Mia Sheridan może i nie jest jedną z moich absolutnie ulubionych autorek, ale trzy jej książki, które jak dotąd czytałam bardzo mi się podobały. Nie wiedziałam do końca czego się spodziewać po „Bez lęku”, ale opis sam w sobie mnie zaintrygował i chciałam dowiedzieć się, o co tu chodzi. Pierwsze co pomyślałam kiedy ta książka do mnie dotarła to to, jaka ona cienka! Okay, Mia może nie pisze grubasków, ale pozostałe mają ponad 300, czy nawet 400 stron, a ta ma tylko lekko ponad 300.

„Jeśli się zatracisz, wyruszę by cię odnaleźć, nawet jeśli wtedy sam będę musiał na trochę się zgubić.”

Holden jest bardzo utalentowanym sportowcem, odnosi wielkie sukcesy, ale... jest uzależniony. Przyjaciel chcąc go ratować od destruktywnego stylu życia przywozi go do swojej willi ukrytej w szczerym lesie, wiele kilometrów od cywilizacji. Holden jednak szybko orientuje się, że mimo zapewnień Brandona, że w okolicy nikt nie mieszka, to ktoś go obserwuje. Nieznajoma, którą zaczyna nazywać Nocną Lilią. Ale kim ona jest?

Mówiąc szczerze, na początku Holden Scott sprawia wrażenie zbyt pewnego siebie, aroganckiego dupka, który, cytuję: „jest bogiem wśród ludzi” (taak to jego słowa). Jednocześnie trochę go żal, bo wpadł w zdradzieckie sidła uzależnienia i nie potrafi się z nich wydostać. Trochę – przecież ma to na swoje życzenie, nikt go do brania nie zmuszał. Mężczyznę ostatnimi czasy spotkała tragedia i po części to popchnęło go do takich działań. Wyżej napisałam, że sprawia wrażenie - bo pozory mylą.

„Jak mógł być tak pełen życia, radosny, przepełniony tym wszystkim, co sprawiało, że był sobą, a potem po prostu... zniknąć?”

Kiedy na skraju lasu widzi postać ubraną w białą sukienkę myśli, że zwariował. Przecież w okolicy nikt nie mieszka, a po drugie – kto chodzi po lesie ubrany na biało? Ciekawość zwycięża i Holden rusza w las, by wkrótce się przekonać, że las potrafi dać nauczkę, nawet takiemu twardzielowi. A postać? Nazywa ją Nocną Lilią, lecz kim ona jest, to już zostawiam kwestą niewyjaśnioną ;P

Akcja książki od samego początku rozgrywa się w spokojnym, miarowym tempie, a jednocześnie wciąga stopniowo coraz mocniej. „Bez lęku” jest wręcz momentami nieco melancholijne, ale w żadnym wypadku nie jest nudne! Mia Sheridan buduje napięcie od początku, ale ciężko zauważyć moment, w którym je spuszcza. A dodatkowo dzięki przyjemnemu i plastycznemu stylowi pisania, może nie wciska w fotel, ale czyta się bardzo szybko.

Czytając, dość długo towarzyszyła mi gdzieś z tyłu głowy myśl, że coś jest za spokojnie, że to zbyt sielankowy obraz. Po części miałam rację. Autorka walnęła taki zwrot akcji, że musiałam przeczytać ten fragment kilka razy, żeby to ogarnąć! Po prostu siedziałam i czytałam z rozdziawioną buzią i takim „eee... co?!”. Jeśli ktoś przewidział taki obrót wydarzeń to ogromne brawa, jesteś mistrzem! Także no... wow. Nie spodziewałam się tego.

„Zawsze jest ktoś, kogo społeczeństwo nie chce dostrzegać. Ktoś, kto nie ze swojej winy staje się niewidzialny.”

Autorka poruszyła pewien motyw, który jest stosunkowo rzadko spotykany, choć ostatnio pojawia się coraz więcej w książkach. Mimo że bym chciała, to może jednak nie zdradzę jaki, bo wtedy mielibyście szansę odgadnąć w trakcie czytania jaki zwrot akcji Mia zastosowała. Ale dodam tyle, że jak dla mnie był on naprawdę dobrze opisany.

„Bez lęku” było dobrą i może nawet nieco bolesną i wstrząsającą książką, ale jeśli mam być całkowicie szczera, to nie znalazło się wśród moich ulubionych. W sumie to nawet zastanawiam się, czy w moim rankingu w ogóle pobiło którąś z poznanych przeze mnie wcześniej historii Sheridan. Nadal na pierwszym miejscu u mnie stoi „Bez słów” ♥ Spotkałam się z opiniami, jakoby „Bez lęku” było najlepszą książką autorki – nie neguję! Każdy ma inny gust i u każdego ranking będzie wyglądał inaczej. W moim przypadku ta powieś nie przebiła się na pierwsze miejsce, ale i tak myślę, że każdy fan Sheridan jak najbardziej po nią sięgnąć ^^ Zresztą nie tylko fan – choć jeśli miałoby to być pierwsze spotkanie z autorką, to zdecydowanie bardziej polecam wyżej wspomniane „Bez słów” ;P

„Twoja miłość jest darem, nigdy nie będzie przekleństwem.”

Za możliwość przeczytania bardzo dziękuję:

Do następnego: