Dwór szronu i blasku gwiazd - Sarah J. Maas | Recenzja

Tytuł: „Dwór szronu i blasku gwiazd”

Autor: Sarah J. Maas

Przekład: Dorota i Jakub Radzimińscy

Wydawnictwo: Uroboros

Ilość stron: 313

Moja opinia: 9/10

Akurat tego, że uwielbiam twórczość Sarah J. Maas myślę, że mówić Wam nie muszę, bo to już większość wie. Ostatnio Wydawnictwo Uroboros wydało nowelkę do trylogii Dworów - „Dwór szronu i blasku gwiazd” i, co mnie bardzo zaskoczyło, nowelka ta zaczęła zbierać bardzo mieszane recenzje, niektóre zakrawały wręcz o negatywne. Absolutnie mnie to nie zniechęciło, bo jak naprawdę pragnę coś przeczytać, to opinie nie mają dla mnie znaczenia, po prostu chcę się sama przekonać na własnej skórze. Tak więc mam już ACOFAS za sobą i postaram Wam się przybliżyć moje zdanie dotyczące tej książki.

„To uczucie, ta radość z przebudzenia każdego dnia. Z możliwości zobaczenia ciebie, z możliwości pracy, że mogę po prostu tu być.”

Moja pierwsza myśl po tym, jak odpakowałam paczkę z Dworem było „O jejciu jakie to cienkie”! Maas przyzwyczaiła mnie, nas do pokaźnych rozmiarów grubasków, liczących sobie dobre kilkaset stron, a tu wpada mi w ręce książka mająca niewiele ponad 300. CHOCIAŻ! Nasza polska wersja i tak jest objętościowo większa, niż oryginalna angielska, w którą się zaopatrzyłam na początku wakacji (ale nie zdążyłam przeczytać). Ta to dopiero chudzinka! No ale nic, zaczęłam ACOFAS z delikatną rezerwą, starałam się nie nastawiać na coś naprawdę genialnego, a bardziej na przyjemny dodatek do serii. Okej, w jednym przyznaję rację – brakowało tutaj tych zapierających dech w piersi akcji, podczas których wprost drżymy o życie bohaterów. Niestety albo i stety, takich fragmentów tu nie uświadczymy. Wprost przeciwnie – od samego początku akcja jest spokojna, delikatna, choć według mnie Sarah tak ją urozmaiciła, że pomimo ogólnego spokoju nie jest nudno, mimo wszystko ciągle coś się dzieje, dowiadujemy się czegoś nowego i to właśnie sprawia, że chce się ją czytać i czytać. Bo prawda jest taka, że, może nie od początku – to fakt, ale wciągnęłam się w tą historię i bardzo mi się podobało to, że mogłam spędzić trochę czasu w Velaris z całą grupką – Rhysandem, Azrielem, Kasjanem, Feyrą, Mor i Amreną.

Co mnie zaskoczyło, ale i ucieszyło, Maas wzbogaciła fabułę o rozdziały opowiadane z punktu widzenia Rhysa, Kasjana, Mor i Nesty. Najwięcej oczywiście z perspektywy Feyry i Rhysa. Bardzo mi się spodobał ten zabieg, była to taka miła odmiana od ciągłej narracji Feyry, która przecież występuje w każdej z trzech części (pomijając kilka Rhysowych, które się pojawiły wcześniej).

„Dobrze wiem, Rhysandzie, że dzień, w którym mi za cokolwiek podziękujesz, będzie tez tym, w którym zgasną wszystkie podziemne ognie.”

Generalnie akcja „Dworu szronu i blaski gwiazd” kręci się wokół święta Przesilenia, autorka pokazuje nam, jak bohaterowie książki, ale też wszyscy mieszkańcy Velaris, jak i Dworu Nocy obchodzą to święto, jak się do niego przygotowuja. Nie wiem, ale ja wręcz poczułam delikatny klimat naszych świąt Bożego Narodzenia, większość przygotowań jest bardzo podobnych do naszych grudniowych. To było zupełnie odmienne spojrzenie na ten osławiony Dwór Nocy i nie, nie nudziły mnie rozmyślania o prezentach, dekoracjach itp. Ba! Ja się śmiałam do rozpuku, kiedy czytałam o tym, jak Feyra z Azrielem zabrali się za postrojenie domu! Bo, o czym powinnam wspomnieć, w tej nowelce autorka nie szczędzi nam śmiechu, bardzo często pojawiały się momenty, w których uśmiech nie schodził mi z twarzy i wręcz się głośno śmiałam. I jejku... uwielbiam to! Uwielbiam to, że są książki, przy których można się po prostu pośmiać i naprawdę miło spędzić czas!

Wiecie co, ja zdaję sobie sprawę, że tak naprawdę ACOFAS nie wniósł zbyt wiele do całości, pojawiły się nowe informacje lub zostały rozwinięte inne wątki, znane już wcześniej. Ale miło było się dowiedzieć tych kilku nowych rzeczy. I tak, wiem, że ta nowelka ma swoje wady, nie ma tak wartkiej akcji jak regularne części, ale w tym zdaniu zawarłam i odpowiedź – to jest nowelka. Moim zdaniem, nowelka to nie tylko książka, która zepnie poszczególne części, sprawi, że lepiej odnajdziemy się w tych regularnych. Dla mnie nowelka to też swego rodzaju podarunek od autora dla czytelnika, by mógł wrócić do ukochanego świata, do ulubionych bohaterów i jeszcze raz spojrzeć na świat ich oczami. Ot tak, przypomnieć sobie, za co się tą serię kocha i w moim przypadku tak było – przypomniałam sobie, za co kocham Dwory i całą tą gromadkę, a jednocześnie rozdrapałam stare rany, że regularna historia się skończyła, że to tylko dodatek.

„Za gwiazdy, które słuchają, Feyro. […]

Za marzenia, które się spełniają, Rhys.”

(mój ukochany cytat ♥)

Niemniej jednak w żadnym wypadku nie żałuję, że przeczytałam „Dwór szronu i blasku gwiazd” wręcz bardzo się z tego faktu cieszę i z ogromną niecierpliwością czekam na kolejne! Bo nie wiem, czy wiecie, ale Sarah umieściła fragment następnej książki z cyklu „Dwór cierni i róż” i tu mam zagwozdkę! Czy to będzie druga nowelka, czy może autorka zdecydowała się napisać czwarty tom? Nie wiem, ale mam nadzieję, że dowiemy się jak najszybciej, bo o jeny, ja muszę się dowiedzieć, co tam się dalej stanie! A Wam powiem tyle – jeśli lubicie tą serię, to nie ma co się zastanawiać – sięgnijcie i po nowelkę! Tylko nie oczekujcie nie wiadomo czego, bo to nie jest czwarty tom, tylko dodatek do serii. Dodatek, który mnie się bardzo spodobał i fanom mogę spokojnie polecić!

Za możliwość przeczytania bardzo dziękuję:

Do następnego!