Do zobaczenia w kosmosie - Jack Cheng | Recenzja

Tytuł: „Do zobaczenia w kosmosie”

Autor: Jack Cheng

Przekład: Michał Zacharzewski

Wydawnictwo: YA!

Ilość stron: 284

Moja opinia: 5/10

"Do zobaczenia w kosmosie" przyciąga wzrok samą okładką i tytułem, nie wiadomo czego się spodziewać, opis z kolei sugeruje perypetie jedenastoletniego chłopca imieniem Alex, który wraz z najlepszym przyjacielem - psem Carlem Saganem wyrusza ku spełnieniu marzenia. Ale w takim razie co? Czyli ta książka jest skierowana dla młodszych czytelników? No, nie do końca. Jest ona jedną z tych, które zaciekawią małych, a skłonią do myślenia tych dużych.

„[...] po prostu wspinam się po drabinie na dach. Zazwyczaj przychodzę tu w nocy, bo wtedy wydaje mi się, że jestem bliżej gwiazd.”

Alex jest zapalonym miłośnikiem kosmosu i wszystkiego co się z nim wiąże, co więcej - dość sporo, jak na swój wiek, już wie na ten temat. Chłopiec zbudował swoją rakietę i planuje ją wystrzelić w kosmos razem ze swoim Złotym iPodem. Alex nagrywa na nim swoje przemyślenia, opowiada obcym z kosmosu o tym, co się dzieje w jego życiu. Spodobała mi się taka forma narracji, jest to coś nowego, a co za tym idzie - oryginalnego.

Trochę się zastanawiałam, jak to będzie wyglądać skoro narratorem jest dziecko, ale zupełnie niepotrzebnie! Alex jest bardzo mądry i odpowiedzialny jak na jedenastolatka i w sumie ciekawie było spojrzeć na świat dziecięcymi oczami. Przy czym autor pokazuje, że nawet jeśli z zewnątrz tego nie widać, bo dziecko to umiejętnie ukrywa, to nie znaczy, że ono się całkowicie dobrze odnajduje w świecie. Równie dobrze może być nieco zagubione i mieć pytania dotyczące czegoś, co każdy powinien wiedzieć, choć życie bywa różne. Chłopiec razem z nami odkrywa, czym tak naprawdę jest rodzina i jaka ona powinna być, a to tylko jeden z kilku przykładów.

„Jeśli uda nam się osiągnąć coś tak niesamowitego, coś, czego nikt w historii ludzkości jeszcze nie dokonał, to z pewnością uda nam się rozwiązać wszystkie inne problemy.”

"Do zobaczenia w kosmosie" to droga ku marzeniom, droga usiana rozczarowaniami, ale i zaskoczeniami, droga pokazująca, że w życiu nie ma lekko i nic nie przychodzi ot tak. Nasze losy stykają się z różnymi ludźmi, jedni będą pomocni, przyjaźni, inni wręcz przeciwnie. Znajdą się też tacy, którzy będą chcieli podciąć nam skrzydła. W tej książce poruszany jest także temat niepełnej rodziny, chłopiec próbuje się dowiedzieć, co się stało z jego tatą, który podobno nie żyje, a także kilka innych, które poznacie czytając.

Kiedy pierwszy raz przekartkowałam tę książkę nieco się przestraszyłam, bo... nie ma w niej dialogów! Jednak autor napisał to w miarę lekki sposób, ale mimo to zdarzały mi się momenty, w których się nudziłam. Często się zacinałam i nie chciało mi się dalej czytać, wręcz szło mi opornie. Sama nie wiem dlaczego. Ogólnie sens tej historii i pomysł na nią jest mądry i oryginalny, ale czegoś mi w niej zabrakło, czegoś co by sprawiło, że pochłonęłabym to z przyjemnością raz dwa. Nie twierdzę, że była zła, ale też nie zachęcam. Ta książka jest po prostu specyficzna, jedni ją pokochają, innym pozostanie kompletnie obojętna, zależy kto co lubi. U mnie lokuje się gdzieś pośrodku, z nieznacznym przechyleniem jednak w stronę tej drugiej opcji. Zwyczajnie sami musicie stwierdzić, czy taka tematyka wam odpowiada i wtedy zdecydować, czy sięgać, czy też nie.

„Oczywiście, że jestem ciekawski. Jak inaczej można poznać prawdę, jeśli się nie daje pytań, heh!”

Za możliwość przeczytania dziękuję:

Do następnego!