Lato koloru wiśni - Carina Bartsch

Tytuł: "Lato koloru wiśni"
Autor: Carina Bartsch

Wydawnictwo: Media rodzina
Ilość stron: 490

Moja opinia: 9/10

Emely to dwudziestotrzyletnia studentka literaturoznastwa, studiująca w Berlinie. Jest w trakcie trzeciego roku, gdy na jej uczelnie postanawia się przenieść jej najlepsza przyjaciółka . Alex ma zamieszkać w mieszkaniu swojego brata. Trochę znajomy schemat no nie? Brat najlepszej przyjaciółki. Elyas był pierwszą miłością Emely (co wynika już z samego opisu fabuły z okładki) i naprawdę nie rozumiałam, dlaczego ona go aż tak bardzo nienawidzi. Przyznaję, że momentami mnie tym irytowała. Dopiero bodajże w połowie książki poznajemy przyczynę.

"Elyas nie był cienką kreską ołówka, którą można było wymazać. Elyas był czarnym atramentem, który wsiąkł w moje życie jak w suchy papier."

Muszę jednak przyznać, że co chwilę zapominałam, że Emely i Elyas maja po 23/24 lata. Ciągle miałam wrażenie, że są oni dziewiętnastolatkami. Raczej nie jest to dla mnie minusem, jednak takie jest moje spostrzeżenie.

Carina Bartsch stworzyła parę bardzo ciekawych bohaterów. O dosyć odmiennych charakterach. Nie mogłabym pominąć tego, że Emely zaskarbiła sobie moją sympatię tym, że też kochała czytać. Było więc kilka ciekawych cytatów o czytaniu i książkach. :D

"Literatura była magicznym zaklęciem, któremu całkowicie uległam"

Ogólnie Lato koloru wiśni to bardzo lekka i wciągająca historia. Mimo że liczba stron może przerazić, bo jest ich prawie 500 jednak czyta się ją naprawdę szybko. I do tego ta książka jest przesycona humorem. Serio. Co chwila wybuchałam śmiechem.

Przyznaję, że zakończenie mnie zaskoczyło, dlatego zamówiłam sobie druga część i nie umiem się doczekać, aż poznam dalsze losy bohaterów :D Może i nie jest to jakaś specjalnie "ambitna" powieść, ale bardzo przyjemna książka na nudne wieczory – jak najbardziej.

Jakaś wada? Nie bardzo. Może poza tym, że czasami Emely mnie odrobinke irytowała swoim zachowaniem w stosunku do Elyasa. Mogłabym teoretycznie podpiąć pod wadę okładkę. Nie wiem jak Wam, ale mi się ona nie podoba. I tytuł jakoś mi nie pasuje do treści, nie mam pojęcia skąd te wiśnie.

"- Ale to działa-powiedział pewnym siebie głosem- Lecisz na mnie.
-Lecę na ciebie jak zepsuty szybowiec."

Dosyć chaotyczna mi ta recenzja wyszła i nie wiem czy udało mi się przekazać Wam dokładnie to co chciałam. Jednak ogólnie – jeśli chcecie odpocząć od wymagających powieści, czy po prostu trochę się rozerwać, pośmiać i miło spędzić czas – Lato koloru wiśni będzie idealne.