Spójrz na mnie - Nicholas Sparks

Tytuł: „Spójrz na mnie”
Autor: Nicholas Sparks

Wydawnictwo: Albatros

Ilość stron: 507

Moja opinia: 8/10

Dwa lata temu czytałam „Najdłuższa podróż” Nicholasa Sparksa i... pochłonęłam ją w dwa dni. Świetna historia. W zeszłym roku postanowiłam przeczytać „I wciąż ją kocham” i tu już nie było takich rewelacji... Lekko ja przemęczyłam. Gdy we wrześniu wyszła jego najnowsza książka... przyznaję – byłam jej ciekawa. Tak się akurat złożyło, że moja przyjaciółka miała Spójrz na mnie, więc pożyczyłam go sobie.

„Doświadczenie jest najsurowszym nauczycielem.”

Maria Sanchez, to młoda prawniczka, która niedawno wróciła do rodzinnego miasta. Ma pracę w renomowanej kancelarii, na brak pieniędzy nie narzeka, jest blisko rodziny. Jednak nie wszystko w jej życiu układa się tak idealnie. Maria otrzymuje bukiet róż. Zwiędłych róż. Z bilecikiem „Będziesz wiedziała co się wtedy czuje”. Nie ma pojęcia co to znaczy. A to dopiero początek.

Colin jest zawodnikiem MMA. Ma problemy z panowaniem nad agresją. A przynajmniej miał, bo teraz nie może sobie pozwolić na aresztowanie. Mimo swojej burzliwej przeszłości, chłopak ma marzenia i chce się zmienić.

„W czasie kryzysu rodzina często jest wszystkim, co się ma.”

Maria i Colin są więc zupełnymi przeciwieństwami. Jednak jak to często bywa – przeciwieństwa się przyciągają. Jak już łatwo się domyślić, zakochują się w sobie. Gdy wydaje się, że wszystko idzie jak po maśle, Maria otrzymuje wyżej wspomniany bukiet róż.

Polubiłam oboje głównych bohaterów. Szczególnie Colina z tym jego „okay”. A Marii tylko pozazdrościć tak wspaniałej rodziny jaką ma.

„Nikt nie lubi złotych obietnic kończących się rozczarowaniem.”

Nicholas Sparks stworzył naprawdę dobrą historie, która jest mieszanką romansu, kryminału i thrilleru. Jednak akcja nie od razu się rozkręca. Ten, kto zna twórczość tego pisarza, zna także jego upodobanie do przydługich opisów. A na początku tych opisów jest niestety sporo. Później się to zmienia, akcja nabiera tempa. Można by rzecz, że zaczyna się tam coś naprawdę dziać, gdy zaczyna się prześladowanie Marii. Na koniec jest już istne szaleństwo. Szczerze mówiąc, ja ledwo nadążałam za rozwojem wydarzeń. Informacja o tym, kto okazał się prześladowcą Marii mnie zaskoczyła. Podejrzewałam kilka osób, ale tej raczej nawet nie brałam pod uwagę.

Mimo że Spójrz na mnie było świetną książką, to jedynak Nicholas nie znalazł sobie jeszcze miejsca wśród moich ulubionych pisarzy. Ale z chęcią sięgnę po inne jego książki.

Pozdrawiam!