Jutro będziemy szczęśliwi - Anna Dąbrowska | Recenzja

Tytuł: „Jutro będziemy szczęśliwi”

Autor: Anna Dąbrowska

Wydawnictwo: Zysk i S-ka

Ilość stron: 361

Moja opinia: 9/10

Annę Dąbrowską poznałam przy okazji „W rytmie passady”, które było jedną z moich pierwszych polskich książek, odkąd zaczęłam ich czytać hurtem na nowo. Opis „Jutro będziemy szczęśliwi” mnie zaintrygował, toteż od razu zapragnęłam to przeczytać.

„Czasami zbyt późno to i tak lepsza perspektywa niż „wcale”.

Jak w „W rytmie passady” główna bohaterka była nastolatką, tak w tej książce Anna Dąbrowska postawiła na ciut starszych bohaterów, bo dwudziestokilkulatków. Główną bohaterką jest Zuza, która mieszka w małej wsi na zachodzie Polski. Nie poznajemy nazwy, wiadome jest tylko tyle, że owe miasteczko nazywane jest Urokliwym. Trzy lata temu, Zuza przeżyła pewnego rodzaju cios, a mianowicie jej ukochany odszedł bez słowa wyjaśnienia. Po prostu zniknął i zostawił ją ze złamanym sercem. Dziewczyna się załamała, ale... żyła dalej. Próbowała się zakochać na nowo, zapomnieć. Między innymi za to ją polubiłam. Owszem może i nie spłynęło to po niej jak po kaczce, ale też nie zrobiło to z niej żywego zombie.

Kiedy Zuza w końcu planuje zmienić swoje życie i definitywnie zapomnieć o byłym chłopaku, Adam nagle wraca do Urokliwego. Z początku nie pałałam do niego zbyt wielką sympatią, no bo jak to, zostawić bez słowa wyjaśnienia? Odejść tak po prostu? Gdy w końcu dowiedziałam się, co było powodem tej decyzji, zaszokowało mnie... Ale nadal nie potrafiłam pojąć. W końcu miłość jest na dobre i na złe, prawda? Rozumiem jego obawy, ale w moim mniemaniu zachował się trochę irracjonalnie.

„Rozmowa to fundament każdego związku, kiedy jej brakuje, miłość pęka.”

Zuzannę polubiłam, natomiast co do Adama mam mieszane uczucia. Zamiast wziąć się w garść i dążyć do swojego celu (specjalnie staram się uogólnić, bo to byłby zbyt wielki spoiler, gdybym powiedziała dokładnie ;)) wolał się nad sobą użalać. Bo tak to według mnie wyglądało. Zresztą było to podkreślone kilka razy, że gdyby od razu wykazał chęci do pracy, to by mu się to udało. No ale jak widać, potrzebował motywacji :D Tak więc mogłoby się wydawać, że to wpłynie na moją ocenę. Otóż nie. Nikt z nas nie jest idealny prawda? Nie wiem, czy to był celowy zabieg, czy tylko moje odczucie, ale ogólnie rzecz biorąc, to nadało tej książce takiego... realizmu. Z pozoru mężczyzna idealny, a jednak nie do końca. Poza tym małym mankamentem, Adam to całkiem świetny facet, który ma wiele zalet, ale również – wad. Szczerze mówiąc, przy czytaniu nie zwróciłam na to uwagi. Dopiero teraz, gdy przemyślałam te książkę, doszłam do takiego wniosku.

„Nieważne, co robiliśmy, czy biegaliśmy, czy oglądaliśmy film, czy zdobiliśmy pierniki... Ważne, że robiliśmy to wspólnie, bo razem spędzony czas tworzy wspomnienia.”

Sama akcja jest stosunkowo spokojna, rozwija się powoli, ale ciekawie. Często w fabułę zostały wplecione przebłyski z przeszłości, sprzed trzech lat. Narratorami są naprzemiennie Zuza i Adam i raz są to jej, raz jego wspomnienia. Cieszę się, że Anna Dąbrowska wykorzystała również w tej książce motyw naprzemiennej narracji pierwszoosobowej, gdyż właśnie ta jest moją ulubioną. :D

„Jutro będziemy szczęśliwi” to piękna, ciepła i bardzo klimatyczna książka o budowaniu ponownego zaufania, o wybaczaniu. Pokazuje, że człowiek nie zawsze podejmuje dobre decyzje, ale jeśli bardzo się czegoś chce i mocno wierzy w osiągnięcie celu – jest to do zrobienia.

Mówi się, że „stara miłość nie rdzewieje”. Czy w przypadku Zuzanny i Adama również tak będzie?

„Z przyszłością zapisaną w gwiazdach walczyć się nie da. Przyszłość tworzy się sama, a my nie mamy praw, by ją zmieniać.”

Odnoszę wrażenie, że autorka chciała nam przekazać też to, żeby po prostu się zatrzymać. Zatrzymać na chwilę tą codzienną pogoń... za wszystkim, a skupić się na tym, co najważniejsze – na rodzinie, przyjaciołach, miłości. Może dlatego wybrała na akcję tej książki akurat grudzień, ponieważ jest to najbardziej magiczny, rodzinny czas w roku. Czas, kiedy nikt nie powinien być sam, a z najbliższymi. W święto warto puścić w zapomnienie niedawne kłótnie, sprzeczki, a być po prostu razem. 

Dzięki temu, że wydawnictwo wydało ją już teraz, we wrześniu, możemy w te chłodne, jesienne dni poczuć klimat (powoli) zbliżających się świąt (hej, już tylko 3 miesiące. Ani się obejrzymy, a będzie gwiazdka ;p). Można ją przeczytać teraz, a można też poczekać na ten świąteczny czas i wtedy zapoznać się z tą historią. Obojętnie kiedy, byleby to zrobić, bo według mnie warto :)

„Wszystko co posiada moc w naszym życiu, to chwila. Jeden moment.”

Za możliwość przeczytania bardzo dziękuję:

Do następnego!