Powietrze, którym oddycha - Brittainy C. Cherry | Recenzja

Tytuł: „Powietrze, którym oddycha”

Autor: Brittainy C. Cherry

Wydawnictwo: Filia

Ilość stron: 396

Moja opinia: 10/10

Moje pierwsze spotkanie z Brittainy C. Cherry przy okazji „Kochając pana Danielsa”  było bardzo udane, a jednak mimo to, przy każdych zakupach odkładałam kupienie kolejnej jej książki. Dlaczego? Sama nie wiem. Impulsem, żeby w końcu to zmienić, była informacja iż ta autorka zawita na Krakowskich Targach Książki. Jako, że do Krakowa mam o wiele bliżej, niż przykładowo do Warszawy (a propo majowych targów ;P), to na 99% będę na spotkaniu z nią :D A że tak trochę głupio iść z jedną książką, skoro zostało wydanych z pięć czy sześć, kupiłam „Powietrze, którym oddycha”.

„Nie musisz cały czas czuć się dobrze. W porządku jest czasem pocierpieć. To nic złego zagubić się jak dziecko we mgle. Te złe dni sprawiają, że dobre są takie cudowne.”

Bohaterami tej książki, są Tristan i Elizabeth, dwoje ludzi, boleśnie doświadczeni przez los. On stara się odizolować od ludzi i samotnie pogodzić z tragedią, która go dotknęła. Ona z kolei stara się na nowo ułożyć życie. Co chwila ktoś jej mówi, żeby trzymała się od Tristana Cole'a z daleka, bo jest okrutny, nieprzystępny itd. a jednak coś tą dwójkę do siebie przyciąga.

Dwie poranione dusze, które mogą się wzajemnie posklejać.

Autorka miała ciekawy pomysł na fabułę, z jednej strony może i jest lekko oklepany, ale postarała się poprowadzić go w ciut innym kierunku. Na początku możemy się tylko domyślać, co się wydarzyło (no, może bardziej w przypadku Liz, niż Tristana), po strzępkach informacji, które dostajemy, możemy dojść do ułożenia tych puzzli, na temat tego, co się stało. Tak naprawdę całość, wyjaśnia się dopiero pod koniec. Cały ten zabieg spowodował, że przez pierwsze rozdziały, zastanawiałam się nad możliwym przebiegiem wydarzeń, byłam naprawdę ciekawa prawdy. Kiedy już myślałam, że wiem wszystko, to nagle okazało się, że jednak nie.

„[...] ja zawsze odkładałem to na jutro. Myślałem, że mam czas, ale czasami jutro nie nie nadchodzi i zostają nam jedynie wspomnienia z wczoraj.”

Zarówno Tristan, jak i Elizabeth nagle przeżyli twarde zderzenie z rzeczywistością i musieli nauczyć się żyć dalej po stracie. Każde z nich dokonało tego inaczej. On zredukował kontakty z ludźmi do minimum, z kolei Lizzy wyjechała do matki. Miała kogoś, dla kogo musiała być silna – swoją córeczkę. Po blisko roku, decyduje się wrócić do swojego domu. Liz jest dziewczyną, którą naprawdę można polubić i szczerze mówiąc, podziwiam jej siłę.

Brittainy C. Cherry bardzo dobrze podeszła do kwestii znajomości Tristana i Liz. Nie ma czegoś takiego, że miłość wybucha od pierwszego spotkania, wejrzenia, że parę dni i byli gotowi zamknąć stary rozdział w życiu i rozpocząć nowy. Śmiech na sali. Bo rzeczywistość jest wręcz przeciwna. Początki ich znajomości są wręcz... burzliwe. Wszystko rozwija się powoli, czasami trzeba zrobić krok do tyłu, żeby następnie dwa do przodu. Z jednej strony wzajemnie rozumieją, co czują, ale z drugiej to nie takie proste i dla niego i dla niej, żeby zacząć od nowa. Tak naprawdę, wcale nie ma pewności, czy na pewno się uda.

„[...] dla miłości czas nie ma znaczenia. Miłość odlicza się jedynie uderzeniami serca.”

„Powietrze, którym oddycha” to przepiękna historia, o miłości, stracie, bólu i odzyskiwaniu utraconej wiary w życie. Pokazuje, że po każdej tragedii, przyjdą te dobre czasy. A także, żeby doceniać każdą chwilę z bliskimi osobami, bo życie jest bardzo nieprzewidywalne i nigdy nie wiadomo, czy ta chwila nie jest tą ostatnią. Ta książka wciągnęła mnie od pierwszych stron i nie wypuszczała aż do końca. Płakałam i śmiałam się na przemian. Końcówka totalnie wbija w fotel. Polecam, naprawdę polecam.

„Magia zawarta jest w chwilach. W delikatnym dotyku, lekkich uśmiechach, cichych słowach. Magia jest w życiu dniem dzisiejszym,w oddechu, w szczęściu. Mój chłopcze, magia jest w miłości.”

Do następnego!