Anti-stepbrother. Antybrat - Tijan

Tytuł: „Anti – stepbrother. Antybrat”

Autor: Tijan

Wydawnictwo: Wydawnictwo Kobiece

Tłumaczenie: Sylwia Chojnacka, Kamil Maksymiuk - Salamoński

Ilość stron: 444

Moja opinia: 9/10

„Anti-stepbrother. Antybrat” to jedna z tych książek, które zapragnęłam przeczytać po pierwszym spojrzeniu. Okładka przykuła mój wzrok (nic dziwnego, haha ;P), rzuciłam okiem na opis i już wiedziałam, że to mi się spodoba :D Nieco się na niego naczekałam, paczka miała pewną hmm.. przygodę, ale w końcu dotarł i niemalże od razu zaczęłam czytać. I co? I przepadłam.

„Łatwiej czemuś zaprzeczać, niż to zaakceptować.”

Summer, nasza główna bohaterka, a zarazem (w większości przypadków) narratorka, kilka lat temu straciła mamę. Niedługo po jej śmierci, ojciec Sum wychodzi ponownie za mąż, a dziewczyna nagle zyskuje brata. Na dodatek, jakżeby inaczej, Kevin to najprzystojniejszy chłopak w szkole, w którym bujają się praktycznie wszystkie dziewczyny. Tak, Summer też. Ona traci dla niego głowę, a on... no cóż... dla niego Sum jest jedną z wielu, traktuje ją bardziej jak koleżankę. Fascynacja przybranym bratem wzrasta do tego stopnia, że Summer idzie na tą samą uczelnię co on. I tutaj zaczyna się właściwa akcja ^^

Wiecie, ja nie oceniam Summer. Tej dwójki nie łączą więzy krwi, chłopak jest przystojny i Sum się w nim zakochała. Do czasu, aż na horyzoncie nie pojawia się inny facet, Caden, który na dodatek jest wrogiem Kevina. To zwiastuje kłopoty? ;P Szczerze? Tak całkiem? Jakoś nie polubiłam Kevina, od początku miałam nadzieję, że on i Summer nie będą parą. Momentami mnie najzwyczajniej w świecie wkurzał. Nie cały czas, ale często. Za to uwielbiałam jego „potyczki” z Cadenem – oj działo się, działo :D

„To ludzie należący do twojej własnej rodziny mają najwięcej sekretów.”

Z kolei Caden to w pewnym sensie przeciwieństwo Kevina. Jego polubiłam, może nie od razu, ale dość szybko. Sprawia on pozory tajemniczego faceta, nieco ciężko go rozgryźć, ale według mnie to on tak naprawdę nie jest taki zły :D Summer zaś jest cichą, ale i w pewnym sensie odważną dziewczyną, która ma w sobie „to coś”, ale czasami brakuje jej delikatnego popchnięcia do zrobienia pewnych rzeczy. Podobała mi się cała ta otoczka wokół znajomości Cadena i Summer, tu nic nie było pewne, lubili się, ale czy wyniknie z tego coś więcej? Początkowo myślałam, że Tijan skonstruuje coś na kształt trójkąta (o dziwo, ta myśl mnie nie zniechęcała!), więc tylko czekałam, aż coś ku temu się stanie. W pewnym momencie jednak przekonałam się, że autorka tak ciekawie poprowadziła fabułę, że owy motyw ominęła. Byłam nieco zaskoczona, bo zaczynając książkę spodziewałam się nieco innego obrotu spraw, ale ten podoba mi się nawet o wiele bardziej! :D

Fabuła nie należy do jakiś bardzo wyszukanych, autorka powiela kilka powszechnych motywów, ale... w żadnym wypadku mi to nie przeszkadzało. Ja byłam skupiona na tym, czy stanie się tak, jak myślałam, czy tez inaczej. No dobra, może trochę przesadzam, ale prawdą jest, że naprawdę byłam zaintrygowana, jak skończy się ta historia. Dla urozmaicenia, autorka postarała się o kilka zwrotów akcji, jedne lepsze, inne gorsze. W jednym momencie miałam ochotę rzucić książką, jednocześnie zadając sobie pytanie „eee... że co?” Podejrzewam, że osoby, które to czytały, domyślają się o co mi chodzi.

„Nie lubię zachowywać się jak dupek, ale jeśli ktoś źle traktuje moich przyjaciół, to będę najgorszym dupkiem, jakiego w życiu można spotkać.”

„Antybrat” z pozoru wydaje się być zwykłym romansem, z motywem przyrodniego brata, o którym ostatnio dość często słyszę. A jednak miało w sobie coś, co wciągnęło mnie od pierwszych stron. Takiej historii szukałam – wciągającej do tego stopnia, że chciałam tylko czytać i czytać, która będzie ciekawa, intrygująca, ale jednocześnie lekka. Autorka dysponuje cudownym stylem pisania, dzięki któremu czytało mi się z przyjemnością, wiem, że ja często tak mówię, ale dla mnie jest to bardzo ważne. Gdy pierwszy raz zobaczyłam tę książkę, zdziwiłam się, że to taki grubasek, ale podczas czytania w ogóle tego nie odczułam. Ilość stron, które zostały, sama się zmniejszała.

„Świat się kręci dzięki przyjaciołom.”

Czy polecam? Oczywiście, że tak! Ta książka była, hmmm jakby ją nazwać, prosta, ale mnie zachwyciła. Pokochałam tę historię, pokochałam Cadena, pokochałam pióro Tijan. Ja uwielbiam takie właśnie romanse lubię – spokojne, ale w których jednocześnie nie ma możliwości, aby się nudzić. Wszystko jest ogarnięte tak, jak powinno, z umiarem i po prostu – dobrze. Dlatego z czystym sumieniem polecam „Antybrata” i mam nadzieję, że moja paczuszka z „Fallen Crest. Akademia” tej samej autorki, którą wczoraj zamówiłam, przyjdzie do mnie jak najszybciej, żebym mogła zacząć to czytać :D (Pamiętacie post z podsumowaniem stycznia? Niniejszym ogłaszam, że udało mi się nic nie zamówić w tym roku aż do 23 lutego. Brawo ja?)

Za możliwość przeczytania bardzo dziękuję:

 Do następnego!