Okrutna pieśń - Victoria Schwab | Recenzja

Tytuł: „Okrutna pieśń”

Autor: Victoria Schwab

Wydawnictwo: Czwarta Strona

Ilość stron: 429

Moja opinia: 9/10

„Ukrywali się tylko ci, którzy mieli coś do ukrycia.”

Po pierwszym przeczytaniu opisu fabuły tej książki, miałam mieszane uczucia, ale... poczułam się zaintrygowana i pomyślałam, że czemu nie, warto spróbować, bo może akurat mi się spodoba. I wiecie co? To była świetna decyzja! Od razu wspomnę, że z wielką chęcią poznam kontynuację! :D

„Okrutna pieśń” to można powiedzieć, historia, która jest naprawdę oryginalna! Począwszy od głównego bohatera, poprzez fabułę, na świecie skończywszy. Mamy tutaj dwóch narratorów, chłopaka i dziewczynę – Augusta i Kate. Co więc takiego oryginalnego w postaci? Ano to, że August nie jest człowiekiem, jest kimś, kto potrafi za pomocą gry na skrzypcach pozbawić duszy. Wydawałoby się, że główny bohater jest jednocześnie czarnym charakterem. Troszkę tak, ale nie do końca. Nigdy jeszcze nie spotkałam się z takim poprowadzeniem historii. August jest potworem, ale ma w sobie wiele z człowieka. I przyznam szczerze – bardzo go polubiłam! Ale hej, jego się nie da nie lubić :D Co do Kate, która już jest człowiekiem, mam nieco mieszane uczucia. Ona mi już aż tak do gustu nie przypadła, jak chłopak. Podejrzewam, że znajda się tacy, których będzie ona irytowała, aczkolwiek może i nie. Kate to taki typ bohaterki, która potrafi zawalczyć o swoje i się nie poddaje. Nie rezygnuje ze strachu z walki, nie oddaje dowództwa innym, tylko sama stara się wiele osiągnąć.

„Ale ja wolę umieć dostrzegać prawdę, niż żyć w kłamstwie.”

Oboje stoją po przeciwnej stronie barykady, on – u Flynna, ona, jako córka Harkera, stoi po stronie ojca. Ale czy tak zostanie do końca? August ukrywa swoją prawdziwa tożsamość i robi to bardzo dobrze, ale dziewczyny potrafią być dociekliwe. Pytanie, czy Kate odkryje prawdę?

Świat w którym żyją bohaterowie jest mroczny, okrutny i bezwzględny. Ludzie boją się wyjść na ulicę, żeby nie zostali zaatakowani przez potwory. Bo istnieją ich trzy rodzaje – Corsaje, Malchaje i Sunaje, z czego tych ostatnich jest najmniej. Przy okazji – o tych potworach jest taki „wierszyk”, który bardzo łatwo wpada w pamięć :D Serio, kiedy odkładałam książkę, chodził mi on po głowie, niczym piosenka, którą jak się gdzieś raz usłyszy, to ciężko wyrzucić z głowy. ;P Ogólnie świat przedstawiony jest nietypowy, całkowicie nowy, ale byłoby świetnie, gdyby autorka przywiązała do niego nieco więcej uwagi, bo informacje o nim są nieco okrojone i powierzchowne. Całkiem szczerze przyznam, że nie używam nazwy tego świata, bo po prostu... nie wiem jaka to. Parę razy się coś przewinęło, ale nie ogarniam tego nazewnictwa, co jak się nazywa. Jest tu duże pole do manewru, ponieważ otoczenie jest całkowicie odmienne od tych, które się pojawiają, te potwory, sposób w jaki powstają, podział, konflikt, cały świat. Z chęcią dowiedziałabym się czegoś więcej i liczę na to, że drugi tom spełni moje oczekiwania pod tym względem.

„Dlaczego na świecie jest tyle cienia, Kate? Czy nie powinno być tyle samo światła?”

„Okrutna pieśń” to jedna z tych książek, które wciągają od pierwszych stron. Chciałam tylko zacząć, przed snem przeczytać kilka zdań, a ostatecznie ani się obejrzałam, a kończyłam pierwszy rozdział. Ta historia krążyła mi po głowie nawet po przerwaniu czytania, tak, jak powinno być. Spora część czasu kiedy nie zgłębiałam się w lekturę – zastanawiałam się, jak się dalej potoczy fabuła. I za to ogromny plus, bo nie każda odłożona książka aż przyciąga, żeby ją czytać.

Zazwyczaj nie zwracam w recenzjach uwagi na stronę graficzną książki, bo nie jest ona najważniejsza (a przynajmniej nie powinna. W końcu każdy lubi, jak wszystko się ładnie prezentuje na półce :D), ale tutaj muszę, po prostu muszę o tym wspomnieć! Przede wszystkim – okładka! Niby zwykła, prosta, ale jak dla mnie – jest przepiękna! A w środku malutkie skrzypeczki przy numerach stron, czy też „przerywniki” między kolejnymi „wersami”. Skoro cała książka jest oryginalna, to dlaczego i w tej kwestii by nie mogła być? :D Podoba mi się tez oznaczenie rozdziałów – nie są to normalne numery, a kreseczki. Których znaczenie zrozumiecie po przeczytaniu ;P

„-Boli - szepnął 

- Co się boli? - zapytała Kate.

- To, że jestem. Albo nie jestem.  Boli to wytrzymywanie. Co bym nie robił, cierpię.”

Nie jestem pewna, czy wyraziłam się zrozumiale, czy polecam, czy nie, ale aby nie było żadnych wątpliwości – zdecydowanie polecam! Ja początkowo byłam nastawiona z delikatnym dystansem, ale kiedy zaczęłam – przepadłam. Pochłonęłam tę książkę z przyjemnością, a zakończenie zostawiło mnie niedosytem, który powoduje, że nie mogę się doczekać kontynuacji :D Bardzo mi się spodobała ta historia, jest taka inna, nowa, nie powiela schematów (a przynajmniej ja żadnego nie wypatrzyłam), „Okrutna pieśń” to taki nawet grubasek, ale uwierzcie, strony przeczytane niebezpiecznie szybko się zwiększają! ;) 

„No wiesz, większość ludzi szuka jakiejś ucieczki. Odłożyć na bok własne myśli, własne życie. Opowiadanie sobie historii to najprostszy sposób.” 

Za możliwość przeczytania bardzo dziękuję: 

„Gdzie jesteś? […]

Leżysz na łące. Patrzysz na gwiazdy.

Noc jest ciepła. Powietrze czyste.

Na plecach czujesz chłód trawy.

W ciemności nie czają się żadne potwory.”

Do następnego! ;)