Szklany tron - Sarah J. Maas | recenzja

Tytuł: „Szklany tron”

Autor: Sarah J. Maas

Wydawnictwo: Uroboros

Ilość stron: 512

Moja opinia: 9/10

Domyślam się, że chyba nie ma tu osoby, która by przynajmniej nie słyszała o Sarah J. Maas? Ostatnio baardzo często widuję jej nazwisko na Instagramie czy blogach. I szczerze to się nie dziwię. Jak dla mnie jest to jedna z najlepszych autorek fantastycznych – w końcu ma na swoim koncie już dwie wspaniałe serie :D Dwory, to jedne z moich ulubionych serii, a Szklany tron, mimo że dopiero zaczynam z nim przygodę – już mi się podoba. Dobra starczy mojego przynudzania – zapraszam na recenzję :D

„To nie jest zbieg okoliczności. Nie ma czegoś takiego jak zbieg okoliczności. Wszystko ma jakiś powód.” 

W tym roku kończę siedemnaście lat, większość z Was, na pewno jest w wieku zbliżonym do mojego, bardziej lub mniej. Ci, którzy tyle mieli kilka lat temu, przypomnijcie sobie, co wtedy robiliście? Podejrzewam, że to, co większość nastolatków – szkoła, nauka, przygotowywanie do matury, imprezy itd. Celaena Sardothien nie ma tak łatwo i beztrosko. W wieku siedemnastu lat, została zesłana do Endovier, obozu pracy, w którym średnia długość przeżycia, to kilka tygodni. O jej schwytaniu wie chyba większość mieszkańców Adarlanu, jeśli nie całej Erilei. Po roku Celaena nadal żyje, jest wykończona, wygłodzona, ale żyje.

„Wkrótce zasnął, lecz przez całą noc we śnie widział dziewczynę, która patrzy na gwiazdy, oraz gwiazdy spoglądające na dziewczynę.”

Jakie jest jej zaskoczenie, gdy ponury strażnik zaprowadza ją przed oblicze księcia Doriana, który przyjechał do tego okropnego miejsca, z propozycją dla niej. Dziewczyna ma wybór, albo zostaje nadal w Endovier, albo weźmie udział w turnieju zorganizowanym przez króla, ojca Doriana. Turnieju, który ma wytypować Królewskiego Obrońcę.

Jeśli Celaena wygra, zostanie mianowana owym tytułem i po odbyciu służby u Króla, ten zwróci jej wolność. Jednak w razie przegranej – wróci do Endovier, gdzie raczej zbyt długo już nie wytrzyma.

Sam turniej, to nie taka prosta sprawa. Niejeden uczestnik zginie, z czego mniejsza część w wyniku wypadku podczas Prób. No właśnie, to w jaki sposób życie traci reszta? Jest zagadka, której nikt nie potrafi rozwiązać. Kto, a może raczej co stoi za tajemniczymi morderstwami? I czy Celaena dojdzie do tego, zanim sama w ten sposób zginie?

„Gdy dziewczyna ujawni swój prawdziwy charakter, będzie gotów. Zastanawiał się tylko nad tym, które z nich przeżyje tę konfrontację.”

Po drodze Celaena zawiera przyjaźnie, trenuje z Kapitanem Gwardii, czy gawędzi z następcą tronu. Bardzo polubiłam postać księcia Doriana, mimo że jego ojciec jest tyranem, on sam jest naprawdę miłym chłopakiem. I przystojnym – o czym wie i z czego korzysta ;P Ciekawą postacią jest również Chaol – Kapitan Gwardii. Z początku wydaje się on bardzo ponurym mężczyzną, jednak po pewnym czasie, mury wokół niego lekko topnieją. Też skradł moją sympatię :D W sumie gdyby, miała wybrać, to nie wiem, którego bardziej polubiłam. (Ci co czytali, może podzielą się opinią na temat tego, którego z nich wolą? :D) Jeśli już jestem przy wymienianiu lubianych przeze mnie postaci, nie mogę zapomnieć o Nehemii – księżniczce Eyllwe. Z czasem dowiadujemy się o niej pewnych rzeczy, które tak dosyć mnie zaskoczyły ;P Sama główna bohaterka, mimo że czasami odrobinkę mnie irytowała, jest postacią, którą da się polubić :D Jej dodatkowym atutem, poza odwagą, sprytem itd. jest miłość do książek <3

„- Czujesz się samotna? - wyrwało mu się.
- Samotna? (...) Nie. Potrafię dać sobie radę sama, o ile mam co czytać.”

Ale przecież Szklany tron, to nie tylko turniej, Chaol, Dorian i Nehemia. Jakie znaczenie ma tutaj zapomniana królowa Fae – Elena? I przede wszystkim – o co chodzi z tym dziwnymi Znakami Wyrda? I czemu jeden z uczestników turnieju za każdym razem wydaje się Celaenie silniejszy i większy? Kto stoi za tymi wszystkimi mordami? Hyhy, nic nie powiem, musicie przeczytać, aby się tego dowiedzieć :D

Sarah J. Maas stworzyła naprawdę ciekawą historię, świat, bohaterów. Nie mogłam się oderwać od czytania, nieraz byłam zaskoczona obrotem spraw. W zakończeniu to już mieszanka wszelkich emocji – byłam wściekła, zdumiona, szczęśliwa – no wszystko. Bardzo mi się ta książka podobała, od razu po skończeniu sięgnęłam po drugi tom. Może i poziomem ciut odbiega od Dworów, ale w końcu Szklany tron to pierwsza książka tej autorki, a ACOTAR i ACOMAF to już któreś z kolei. Nikt nie jest idealny od początku :D Ale to nie znaczy, że ST jest nieciekawe! Nigdy w życiu! :D Naprawdę, jeśli jeszcze nie czytaliście – polecam spróbować! :D

„-Masz straszne blizny-rzekł cicho.
Zabójczyni oparła dłoń na biodrze i podeszła do drzwi garderoby.
-Wszyscy nosimy blizny, Dorian. Jedyna różnica polega na tym, że moje są bardziej widoczne od innych.”

Dajcie znać czy może czytaliście jakąś książkę tej autorki? Co sądzicie o jej twórczości? :D

Za możliwość poznania pierwszego tomu o losach Celaeny bardzo dziękuję: 

Pozdrawiam!