Ugly love - Colleen Hoover | recenzja

Tytuł: „Ugly love”

Autor: Colleen Hoover

Wydawnictwo: Wydawnictwo Otwarte

Ilość stron: 338

Moja opinia: 10/10

O tym, że uwielbiam twórczość Colleen Hoover wspominałam już przy okazji recenzji November 9, czy Maybe someday :D Teraz, miałam okazję przeczytać Ugly love, czyli książkę, którą naprawdę chciałam poznać <3 Teraz zostało mi jeszcze „Never never” ;P

„Czasami dopiero w momencie spotkania zdajesz sobie sprawę z tego, jak bardzo ci kogoś brakowało.”

Wiecie po czym poznałam, że Ugly love to będzie dobra książka? Po tym, że przeczytałam ledwie kilka stron a już byłam rozbawiona. Często bywa tak, że początki są nudnawe, bo autorzy chcą nas wprowadzić w historię... Ale Colleen to nie dotyczy. :D

Tate, młoda dziewczyna, która uczy się na pielęgniarkę, wprowadza się do mieszkania swojego starszego brata. Brata, który jest pilotem tak jak ich ojciec. Oraz dziadek. Już pierwszego dnia poznaje Kapitana, czyli osiemdziesięcio paroletniego bardzo miłego staruszka oraz Milesa Archera, sąsiada z naprzeciwka. Okoliczności ich spotkania Tate i Milesa są... no niecodzienne. Dziewczyna raczej nie spodziewa się, że przystojny pilot tak bardzo namiesza jej w głowie.

„Łatwo jest pomylić uczucia oraz emocje z czymś, czym nie są, szczególnie wtedy, gdy jest zaangażowany kontakt wzrokowy.”

Miles jest tylko kilka lat starszy od Tate, ale przeszedł coś, czego naprawdę nikomu nie życzę. Szczerze mówiąc, to mi łzy poleciały. Dziewczyna od ich pierwszego spotkania zauważa, że on raczej nie odzywa się nieproszony, jest bardzo milczący. Domyśla się, że ciężko będzie się z nim dogadać.

Oboje odnajdują w końcu wspólny język, jednak Miles ustala dwie zasady w ich związku. Nie pytaj o przeszłość i nie oczekuj przyszłości. Sześć lat temu, obiecał sobie, że więcej się nie zakocha, dlatego dla niego liczy się tu i teraz.

„Nie wierzę w propozycje remisów. To wykręty ludzi, którzy się boją, że przegrali.”

Ugly love to naprawdę... cudowna historia. Wiem, że uważam tak o każdej książce Colleen, no ale taka prawda ;P Przeplatają się tu rozdziały z perspektywy Tate, jak i Milesa. Z tą różnicą, że te z jego punktu widzenia, opisują początkowo wydarzenia sprzed sześciu lat. Jeju... było mi żal tego chłopaka. Życie czasami lubi sobie z człowieka postroić żarty. Niestety.

Musze też wspomnieć o cudownej oprawie graficznej *.* Ugly love mam w nowszej wersji, która jak dla mnie, jest o niebo lepsza, niż ta poprzednia :D Piękno tkwi w prostocie, a ta okładka jest właśnie taka prosta <3

Podejrzewam, że osoby, które bardzo szybko się rozklejają, będą musiały zaopatrzyć się w chusteczki w pewnym momencie. Sama uroniłam kilka łez. To nie powinno się stać :(

Nie mniej jednak, naprawdę warto poznać tą historię. <3

„- Jest takie powiedzenie: kiedy życie daje ci cytryny...
- Zrób z nich lemoniadę - kończę za niego.
Kapitan patrzy na mnie i kręci głową.
- W mojej wersji brzmi ono nieco inaczej. Kiedy życie daje ci cytryny, upewnij się, że wiesz, w czyje oczy wycisnąć z nich sok.”

Pozdrawiam!