Pierworodna - Tosca Lee | Recenzja

Tytuł: „Pierworodna”

Autor: Tosca Lee

Wydawnictwo: Wydawnictwo IUVI

Ilość stron: 376

Moja opinia: 8/10

Akcja „Pierworodnej” rozgrywa się od razu po wydarzeniach z „Potomków”. Audra odkryła już, co takiego starała się chronić, co było głównym powodem wymazania sobie pamięci. Jest zła, bo dociera do niej, że cały ten zabieg stracił sens, skoro i tak znowu o tym wie. Ale jest jeszcze bardziej zdeterminowana, żeby osiągnąć swój cel – wykończyć Historyka, zakończyć wojnę pomiędzy Potomkami, a Dziedzicami. Nie jest sama, ma przyjaciół, na których zawsze może liczyć. Czy im się to uda? Czy w końcu Potomkowie Krwawej Hrabiny będą mogli żyć spokojnie?

„- Jesteś szalona – rzucam.
- Życie jest szalone – odpowiada.”

 

W tej części pojawiło się to,czego zabrakło mi w pierwszej. Gdy odkładałam czytanie, moje myśli krążyły wokół tej historii, byłam ciekawa co będzie dalej, była ta niepewność. „Pierworodną” czytało mi się naprawdę szybko i ciągle się zastanawiałam, jaki będzie finał danego wątku, akcji.

Nie będzie przesadą, jeśli powiem, że akcja wciąga od pierwszej strony! Ciągle coś się dzieje, cały czas autorka trzyma nas w napięciu, nie da się przewidzieć, co wydarzy się potem. Tosca wykorzystała tu naprawdę sporo zwrotów akcji. Nieraz myślałam (ach, jakże naiwnie), że już będzie wszystko okay – a tu bum! Znowu coś się wydarzyło ;P

„Ciekawe jakie to uczucie - […] - spędzić weekend na takiej zabawie. Żyć beztrosko. Nie oglądać się przez ramię na każdym kroku. Poznawać nowych ludzi bez obaw, że zjawili się na twojej drodze tylko po to, żeby cię wyeliminować. Móc powiedzieć: „Powtórzmy to w przyszłym roku”. Snuć tak dalekosiężne plany.”

Jeśli chodzi o bohaterów, to naprawdę ich polubiłam. Oczywiście mam na myśli tych głównych, przyjaciół Audry. Wszyscy mieli w sobie „to coś”, dzięki czemu wzbudzili moją sympatię. Każde z nich, było gotowe chronić, nawet za cenę własnego życia, siebie nawzajem. Ogólnie to uwielbiam Toscę za wykorzystanie polskiego akcentu w postaci chłopaka z polskimi korzeniami. Nie wiem jak wy, ale ja bardzo lubię natykać się na wzmiankę (pozytywna oczywiście) o naszym kraju w książkach zagranicznych autorów.

Tosca Lee zgrabnie wplotła w fabułę watek miłosny. Nie jest on przesadzony, można nawet powiedzieć, że został zepchnięty na dalszy plan. Autorka pokazała, że jeśli się kogoś kocha, to jest się w stanie zrobić dla tej osoby wszystko, nie ważne jak trudne byłoby to zadanie – nie opuszcza się tej osoby. Bo razem można wiele.

„[...] kiedy ktoś się zmienia, każdy w jego otoczeniu rozważa, jaki ma to wpływ na niego samego.”

W przypadku tej dylogii, coś takiego, jak klątwa drugiego gorszego tomu nie istnieje. Ta część jest o wiele lepsza, o wiele ciekawsza niż pierwsza. Czyta się ją tak samo szybko, a to za sprawą naprawdę przystępnego, ciekawego stylu pisania autorki. Przez jej książki się po prostu... płynie. Z chęcią przeczytam inne jej książki, jeśli zostaną wydane w Polsce. A Wam tymczasem mogę powiedzieć, żebyście koniecznie po przeczytaniu „Potomków” sięgnęli i po drugą część ;) Nawet gdyby pierwsza nie spełniła waszych oczekiwań, dajcie szansę tej.

Za możliwość przeczytania bardzo dziękuję:

Pozdrawiam!