[Przedpremierowo] Replika - Lauren Oliver | Recenzja

Tytuł: „Replika”

Autor: Lauren Oliver

Wydawnictwo: Moondrive

Ilość stron: 398

Moja opinia: 8,5/10

Gemma była chorowitym dzieckiem, część dzieciństwa spędziła w szpitalu. Mimo, że było to kilkanaście lat wcześniej i choroba nie wraca, rodzice trzymają ją pod kloszem, są z leksza nadopiekuńczy. Gdy trafia jej się okazja wyjazdu na Florydę z przyjaciółką, a na dodatek mama z tatą się zgodzili, Gem jest wniebowzięta i nie umie się doczekać wyjazdu. Nie przewidziała jednak, że ostatecznie wyjazd będzie miała zakazany. Po przypadkowym podsłuchaniu rozmowy rodziców, zaczyna się zastanawiać, jaki związek ma to z kliniką Haven, o której wspomniał jej ojciec. Dziewczyna robi więc to, co zazwyczaj „zbuntowany” nastolatek – ucieka z domu i bez wiedzy dorosłych postanawia sprawdzić o co tak naprawdę chodzi. Co takiego tam odkryje? Jaki to będzie miało związek z jej życiem?

„ - Co to znaczy „kochać”? […]

To znaczy... - Nie wiedziała. - To chyba znaczy, że ktoś lub coś jest dla ciebie ważne.”

Lira jest klonem, repliką i mieszka wraz z pozostałymi sobie podobnymi w Haven – tajemniczej klinice, w której są „hodowani”. Nie mają oni łatwo są traktowani przez personel jak przedmioty, jak powietrze, często z pogardą. Ale to jest ich życie, innego nie znają. Jednak, można powiedzieć, że pewnego dnia los im sprzyja i Lirze, Kasjopei i 72 udaje się wydostać na wolność. Czy ludzie, dla których dotychczas całym światem było Haven dadzą sobie radę poza kliniką? Czy przyjmą pomoc chłopaka i dziewczyny, których spotkają po drodze?

Część o Gemmie szczerze powiedziawszy początkowo mnie nudziła. Zaczęło się ciekawie, ale po kilkudziesięciu stronach akcja spowolniła i było... no tak sobie. N a powrót rozkręciła się dopiero w okolicach setnej strony. Potem aż do końca już było cały czas ciekawie, ciągle coś się działo.

Jednak o wiele bardziej podobała mi się historia opowiedziana z perspektywy Liry, mimo że sama bohaterka czasami mnie irytowała. Dowiadujemy się, co takiego działo się w Haven, jakie były odczucia Repliki podczas pobytu tam. Podobało mi się to, jak autorka przedstawiła świat „zewnętrzny” w oczach klonów. Coś co dla nas jest całkiem zwyczajne, dla nich już nie do końca.

„Kiedy czytała, miała wrażenie, że w jej głowie jedno po drugim otwierają się małe okienka, zalewając ją światłem, świeżym powietrzem i wyobrażeniami innych miejsc, innego życia, po prostu inności.”

Uważam, że Lauren Oliver miała naprawdę genialny pomysł na historię. Czegoś takiego jeszcze nie było – klonowanie i to na tak wysokim poziomie, w książce młodzieżowej. Bo mimo wszystko „Replika” jest młodzieżówką. Może i nie taką jak wszystkie inne, ponieważ bez wątpienia wyróżnia się, choćby i samym wydaniem. Na pewno już wiecie, że „Replikę” można czytać na kilka sposobów, wystarczy odwrócić książkę i zacząć od drugiej dziewczyny, można normalnie, a można tez co rozdział zmieniać narratorkę.

W „Replice”, jak w większości książkach tego gatunku, występuje wątek miłosny. I do niego mogę się przyczepić. Mnie się on wydawał taki trochę... sztuczny. Jak na mój gust, trochę za szybko się rozwijał, raz nawet miałam wrażenie, że przegapiłam jakieś informacje o nich, bo tu zaszło tak daleko... Wydawało mi się też, że Lauren próbowała stworzyć trójkąt miłosny, ale sprawy jednak potoczyły się inaczej. I tu przyznam, że totalnie mnie zaskoczyła, nie spodziewałam się tego. I nie, specjalnie nie mówię o którą z dziewczyn mi chodzi ;)

„[...] bała się ucieczki, bała się, co się z nimi stanie, ale bała się też ich bliskości i tego, co działo się z jej ciałem, gdy ją dotykał. Tego uczucia, jakby coś twardego w jej środku miękło.”

Jeśli lubicie oryginalne książki, przy których można się oderwać, miło spędzić czas. Historie, które są lekkie, szybko się je czyta, ale też trzymają w napięciu to polecam „Replikę” ;) Nie stała się jedną z moich ulubionych książek, ale i tak mi się podobała, i jeśli lubicie takie klimaty – mogę ją Wam polecić ;)

Za egzemplarz bardzo dziękuję:

Pozdrawiam!