Nic do stracenia. Początek - Kirsty Moseley | Recenzja

Tytuł: „Nic do stracenia. Początek”

Autor: Kirsty Moseley

Wydawnictwo: Harper Collins

Ilość stron: 463

Moja opinia: 7/10

Anna Spencer, kilka lat temu, w dniu swoich szesnastych urodzin przeżywa tragedię. W ten wieczór miała świętować wraz z ukochanym, niestety Carter Thomas, handlarz broni i narkotyków, zmienił go w piekło, które trwało następnych kilka miesięcy. Mężczyzna ostatecznie trafia do więzienia, ale nawet stamtąd nie daje Annie spokoju. Ojciec dziewczyny, starając się zapewnić córce możliwie największe bezpieczeństwo, zatrudnia świeżo upieczonego komandosa. Ashton dla niepoznaki, ma udawać jej chłopaka, ale tak naprawdę, cały czas musi ja chronić. Wszystko pięknie do czasu, aż zaczyna im się zacierać granica pomiędzy udawaniem, a rzeczywistością. Czy w obliczu przeżyć Anny z przeszłości i czyhającego na nią niebezpieczeństwa uda im się stworzyć udany związek?

„Nie musiała wydawać na mnie pieniędzy. Mówiąc uczciwie, najlepsze, co mogła mi dać, dawała mi codziennie – zwykły uśmiech, radość i jej czas.”

Annę poznajemy w obliczu wieczoru, który zmienił nieodwracalnie jej życie. Czytając pierwszy rozdział i opis tego byłam po prostu w szoku i bardzo współczułam dziewczynie... To co przeżyła... to czyste piekło. Nie dziwię jej się, że stała się tym, kim się stała, bo jakoś przecież musiała sobie z tym wszystkim poradzić. Właśnie dlatego mnie nie irytowała. Wiedziałam czym jest spowodowane jej zachowanie. Ale mimo wszystko... polubiłam ją, ale nie jestem jej fanką.

Ashton Taylor to z kolei co innego. Ten chłopak skradł moje serce niemalże od razu. Jego troska, cierpliwość o Annę, to że nawet gdy ona tego nie chciała, on starał się jej pomóc i chronił ją calutki czas. Sumienny i dokładny w tym co robi. A do tego przystojny. Trochę go jednak Kirsty wyidealizowała.

„Tak długo, jak będę mógł tulić ją do siebie każdego dnia,będę najszczęśliwszym człowiekiem na ziemi.”

Nieco mnie irytowała postawa Anny w takim sensie, że przez kilka lat po tym, co się wydarzyło, praktycznie nikt nie mógł jej dotknąć, nie mówiąc już o przytuleniu. Nawet rodzice. Jak myślicie, jak zachowała się po poznaniu Ashtona? Bardzo szybko chłopak stał się osobą, która mogła dziewczynę brać za rękę, przytulić, rozśmieszyć, sprawić, że była radosna. Trochę mnie to ten... Ja wiem, że on jest jej ochroniarzem i wg, ale jednak całkiem obcemu facetowi zaufała bardzo szybko, podczas gdy rodzice nawet nie mogli córki przytulić... Dziwne to jak dla mnie.

Z kolei jednak podobało mi się to, że nie zapomniała o byłym ukochanym zaraz po zobaczeniu Ashtona. Starała się być w porządku wobec Jacka i nie chciała wyrzucić go ze swojego serca.

„Wszystko, co jest warte posiadania, warte jest też, żeby o to walczyć.”

Jeśli chodzi o akcję, to nie mam do czego się przyczepić. Cały czas coś się dzieje, nie ma chwil nudy. Po części dzięki naprawdę przyjemnemu stylowi pisania Kirsty Moseley, po części też dzięki większej czcionce, książkę czyta się bardzo szybko. Jeśli ktoś ma szybkie tempo czytania, spokojnie poradzi sobie z tą pozycją w kilka godzin.

„Nic do stracenia. Początek” zbiera w większości niezbyt pozytywne recenzje. Mnie one nie zniechęciły, ponieważ wcześniejsza książka tej autorki, którą czytałam wcale nie okazała się taka zła, jak to było przedstawione w necie. Mówię o „Chłopaku, który zakradał się do mnie przez okno”. Spodziewałam się lekkiej, przyjemnej młodzieżówki i to właśnie dostałam. Podczas czytania „Początku”miałam dokładnie tak samo. W końcu o to chodzi w młodzieżówce co nie? O lekkość, niewymagającą treść, a mile spędzony czas, odpoczynek po cięższych lekturach.

„Wszyscy ludzie ważni dla nas odchodzą wcześniej czy później. Nic nie trwa wiecznie.”

Dlatego też ta książkę mogę polecić tym, którzy szukają czegoś niezobowiązującego, może nawet odmóżdżającego, ale przyjemnego. Bo „Początek” to nie jest zła książka. Po prostu trzeba pamiętać, że to jest młodzieżówka i nie oczekiwać zbyt wiele. Mnie się podobało i z chęcią przeczytam drugi tom, który czeka już na półce.

Do następnego!