Przyszłość ma twoje imię - Elżbieta Rodzeń | Recenzja

Tytuł: „Przyszłość ma twoje imię”

Autor: Elżbieta Rodzeń

Wydawnictwo: Zysk i S-ka

Ilość stron: 541

Moja opinia: 10/10

Blanka z pozoru wydaje się być normalną dziewczyną, która zaczyna samodzielne życie, wyprowadza się od rodziców, zaczyna studiować, zarabiać. Można powiedzieć, że żyje jak większość młodych studentów. Rzeczywistość jednak nie jest tak sielankowa jak się wydaje. Otóż kilka lat temu, padła ona ofiarą napadu, który odbił się nie tylko na zdrowiu, ale tez mocno na psychice, z czym nadal stara się uporać. Jest kilka czynności, zachowań, których Blanka nie lubi, można nawet powiedzieć, że się boi, bo kojarzą jej się z tamtym wydarzeniem.

Krótko po przyjeździe poznaje Mateusza (w dość... niefortunnych okolicznościach), który stopniowo zyskuje jej zaufanie.

Mateusz miał trudne dzieciństwo, od piętnastego roku życia był zmuszony opiekować się swoim bratem, pilnować, by miał co jeść, był zadbany, a przy tym troszczyć się o samego siebie. Nastolatek, zastępujący matkę i po części ojca, który wolał flachę niż synów, własnemu bratu. Czasami jednak w akcie desperacji, człowiek podejmuje niezbyt mądre decyzje... Czy uda mu się zdobyć zaufanie i serce Blanki? Czy mimo wszystko, dadzą radę stworzyć udany związek?

„Pamiętaj o tym, co najważniejsze.

Zacznij od nowa.

Twoja przyszłość jest biała jak śnieg.”

Pani Rodzeń miała ciekawy pomysł na fabułę, ale nie oryginalny i umiejętnie go rozwinęła. Dziewczyna z traumą i chłopak, który tą traumę pomaga jej przezwyciężyć. Domyślam się, że najmocniej jeden tytuł Wam przychodzi do głowy. Decydując się na pomysł, który już był, trzeba umieć go solidnie rozwinąć. Elżbiecie się to udało. Blanka nie zapomina o swoich granicach, przy pierwszym spotkaniu z Mateuszem, chłopak faktycznie musi stopniowo i powoli pracować na jej zaufanie.

Autorka wzięła coś, co już było i stworzyła z tego nietuzinkową historię, która nie jest przesłodzona, nie przedstawia samej sielanki i rajskiego życia. „Przyszłość ma twoje imię” to historia, w której nie zawsze wszystko dzieje się po naszej myśli, czasami bywa gorzkawa, czasami nawet, nasi bohaterowie podejmują niezbyt przemyślane decyzje.

To mi się właśnie podobało. Ta książka jest taka... prawdziwa. Blanka i Mateusz nie są kolejnymi bezpłciowymi bohaterami romansów, którzy są idealni. Nie, oni mają swoje zalety, ale i wady, mają pasje, zainteresowania. Autorka poświęciła też trochę czasu właśnie zainteresowaniom bohaterów. Nie dwie, trzy strony, dwie akcje. Powiedziałabym, że nawet kilkadziesiąt stron. Dzięki temu, bardziej się z nimi zżyłam, lepiej mogłam ich poznać.

„On jest słońcem, wokół którego kręci się mój świat. Jeśli ktoś mi go odbierze, znów zostanę w ciemnościach.”

Tak naprawdę „Przyszłość ma twoje imię” to nie następna banalna historia o miłości, jakich już wiele. Owszem, odgrywa ona bardzo dużą rolę, ale nie jedyną. Ta książka mówi też o tym, jak ważna w naszym życiu jest pasja, robienie tego, czego się kocha. Pokazuje również, że każdy z nas popełnia błędy, każdy z nas ma do tego prawo. Czasami taki błąd może sporo kosztować drugą osobę, ale mimo to, warto wybaczyć, zapomnieć. Żyć dalej, może niekoniecznie jakby nic się nie stało, ale już bez urazy.

Przyznam, że gdy rozpakowałam paczkę z tą książką, trochę zwątpiłam. No bo jaka będzie historia miłosna na ponad 500 stron? Ileż można o tym pisać? Teraz mogę z czystym sumieniem, ale i lekkim wstydem stwierdzić, że moje obawy były bezpodstawne. „Przyszłość ma twoje imię” to przepiękna historia o miłości, wybaczaniu, zaufaniu. A ilość stron? One lecą jak szalone, ze zdumieniem obserwowałam, jak malały, jak zbliżam się nieuchronnie do końca. Zasługa jest tez w tym, że Elżbieta operuje bardzo przyjemnym i lekkim stylem pisania, nie rozciąga opisów. Krótko i na temat. Tak jak lubię, haha :D

Tak więc kończąc, powiem jedno. Naprawdę warto przeczytać „Przyszłość ma twoje imię”. Ta książka jest wspaniała. Niech Was nie przeraża te 500 stron, bo, wierzcie, w pewnym momencie może nawet uznacie, że to za mało. Polecam i stwierdzam, że z wielką przyjemnością sięgnę po inne książki tej autorki (ta była moją pierwszą spod jej pióra). Kolejna polska książka, która była wspaniała. Mówiąc krótko - Cudze chwalimy, swego nie znamy.

Za możliwość przeczytania bardzo dziękuję:

 Do następnego!